මහ වැස්සේ වීර චාරිකා...

අද දාන්න යන්නේ පිස්සු පෝස්ට් එකක්... හි හි... වැස්සට හිරිකිඩ වැදිලා ‌මගේ මොළේ කචල් වෙලා නෙවෙයි.. අර ඊයේ පෝස්ට් එකට නිනුයි මීයායි දාලා තිබ්බ කමෙන්ට් වලින් මේ පරණ කතාව මතක් වෙච්ච නිසා.. හි හි....

ඒ කියන දවස්වල, මට මතක හැටියට එතකොට මම 7 වසරේ විතර... ,මගේ ගමනාගමනය සිද්ධ උනේ ස්කූල් වෑන් එකේ... වෑන් එකේ කතාවල් ටිකක් ඩ්‍රාෆ්ට් එකේ තියෙන නිසා ඉදිරියට දාන්නම්කෝ...

එදා උදේ මේ වගේම පුදුම වැස්සක් තමයි තිබුණේ.. අපි 6ට විතර පාදුක්කෙන් ආවට ඉස්කෝලෙට එනකොට 7.30ත් පහුවෙලා.. නොදන්න කට්ටියට දැනගන්න ඉස්කෝලෙ පිහිටීම ගැන පොඩ්ඩක් කියන්නම්කෝ...

ඉස්කෝලෙ කිව්වේ ගෝතමී බාලිකාව... ඉස්කෝලෙට ඇතුල් වෙන්න ගේට්ටු දෙකක් තියෙනවා.. එකක් මරදාන පැත්තෙන් ඇවාම අහුවෙන ඉස්සරහා ගේට්ටුව.. අනිත් එක පුංචි බොරුල්ල පැත්තෙන් ආවම අහුවෙන පල්ලෙහා ගේට්ටුව.. ( ඇත්තටම ඉස්කෝලෙ ඇතුලෙන් ඔය විදියට කොටස් දෙකකට තමයි තියෙන්නේ... ) ඔන්න මම වරද්දලා නං නිනූ හරි ගස්සන්න හොදේ....

ඕකේ ඉස්සරහා පැත්තෙන් ගියොත් ආනන්දේ තාප්පෙත් එක්කමයි පාර... අනිත් පැත්තෙන් ආවොත් අහුවෙන්නේ නාලන්දේ.... මේ ටික කිව්‌ෙව් කතාවට අදාළ නිසා හොඳේ...

ඔන්න ඉතිං අපි සුපුරුදු විදියටම අනිත් ළමයි ටික දාගෙන පල්ලෙහා ගේට්ටුව පැත්තෙන් ආවා..... හෝ ගාලා වහිනවා.. ඒ අස්සේ රේඩියෝ එකෙන් කියනවා හිම වැටෙන කතාවකුත්... අපිට ඕවයැ ගානක් තියෙනවයැ.. අපි පිස්සු නට නට ආවා... නාලන්දේ කොල්ලන්ව කවදාවත් නැතුව ඉස්කෝලෙ ඇතුලටම ගිහින් දාපු අපේ පුෂ් අයියා, ඊළඟට අපි කීප දෙනාවත් අරගෙන අපේ ඉස්කෝලෙ පැත්තට ආවා..

මොන.... ඒ පැත්ත සම්පූර්ණයෙන්ම යට වෙලා....... කිට්ටු කරන්නවත් බෑ...

ඒ පැත්තේ ඉඳලා එන පිරිමි ළමයි ඉණ ගාවට වතුරේ බැහැගෙන එනවා... මට මතක හැටියට එදා විභාග දවසක්... සිංහල පේපර් එකද කොහෙද තිබු‌ෙන්.. ඉස්කෝලේ යන්නම ඕනේ.. ඒ අස්සේ කොල්ලෙක්ගේ ෆයිල් එකක් වතුරේ පාවෙනවා... ( ඒ කාළේ ඉස්කෝලේ පටං ගත්තේ 7.45ට..) දැං හොඳටම පරක්කුයිත් එක්ක..

ඒ පාර පුෂ් අයියා ආයිමත් වෑන් එක හරවගෙන ඉස්සරහා ගේට්ටුව පැත්තෙන් ආවා..

මොන.. ඒ පැත්තෙනුත් පාර බ්ලොක්... ආනන්දේ තාප්පෙ කැඩිලා පාරට වැටිලා...

ආයිමත් හරෝ‌ෙගන පල්ලෙහාට ආවා.. වෑන් එකේ රෝද වලිනුත් උඩට වතුර එනකම් ඉස්සරහට ගියා... පුෂ් අයියා වීරයා වගේ... ( අපේ වෑන් එකේ අයිතිකාරයා නාලන්දේ උගන්නපු හාමුදුරු කෙනෙක් හොදේ...) තව ඉස්සරහට යන්න හැදුවා විතරයි. මේක හිට්ටා.....

මොකද්ද එකකට වතුර ගිහින්ලු... අපිට ඒවා තේරෙනවයැ...

ඔය කාළේ සෙල් ෆොන් තිබුණේ නෑ ළමයි.... නැත්තම් කාටහරි කෝල් කරලා බලන්න තිබ්බා... හි හි...

ඒ පාර පුෂ් අයියා ඇහුවා මොකද කරන්නේ කියලා.. අපේ කට්ටිය එක පයින්ම ඉස්කෝලෙට යං කිව්වේ විභාගේ හින්දා.... ඒ පාර අයියා කියපි එහෙනං අපි බැහැලා යං කියලා...

අපි‌ට මොකෝ.. ඒක නේ ජොලිම වැඩේ...... හි හි.. ඔන්න කට්ටියම බැස්සා.... මට මතක හැටියට කෙල්ලො තුන් දෙනෙක් විතර හිටියා... බැහැලා බලන කොට මගේ ඉණ හරියට වතුර...

හොඳටම වහිනවා.... ඒ අස්සේ හෙණත් ගහනවා... ගොරවනවා... අලි මදිවට හරක් කියලා සීතලම සීතලයි......ගවුම් සායවල් පාවෙනවා....

සපත්තු බෑග් එකට දාලා, බෑග් කරේ තියන් අපි හිමින් හිමින් ඉස්සරහට ආවා.. පුෂ් අයියා අපිට ඉස්සහින් යනවා... පාර ෂුවර් නෑනේ.. වළවල් කොහෙද, කාණු කොහෙද කියලා පේන්නේ නෑ...

අපිට ඉස්සරහින් කොල්ලොත් නාගෙන එනවා..ඒ පරක්කු කෝච්චි.... උන්ගේ ෆයිල් වලින් වතුරු බේරෙනවා...අපි වගේ කුඩ අරං යන උන්යෑ.... හි හි....

ඒ දවසවල හැම ඉස්කෝලටම වාර විභාග පේපර් එක එකටමයි දෙන්නේ.. දැං නං වෙනස් ද දන් නෑ... ඉතිං පේපර් එකක් මිස් කර ගත්තොත් විනාසයි....

ඔහොම ඔ‌ෙහාම අපි ගේට්ටුව හරියට ආවා.. කිරි අප්පට බල්ලො පැනපි කිව්වලු.. ‌ගේට්ටුව ඉස්සරහට මහින්දාරාමේ පැත්තේ තිබ්බ ගහක් කඩං වැටිලා...

එහා පැත්තේ ප්‍රීෆෙක්ට් අක්කලා ඉන්නවා... ඒ ගොල්ලො හොඳටම බය වෙලා.. ගහ කඩන් වැටිලා තියෙන්නේ අපි එතනට යන්න විනාඩි ගානකට කලින්..

පොඩි ගහක් උනාට ඒක උඩ්න් පනින්න මට බෑ... මම තමා පොඩිම එකා.... ඒ පාර පුෂ් අයියා මාව උස්සලා අනිත් පැත්තෙන් තිබ්බේ ප්‍රීෆෙක්ට්ස්ලාට මාව අල්ලගන්න පුළුවන් විදියට.. අනිත් අක්කලා දෙන්න නං අමාරුවෙන් ගහේ අතු පැත්තෙන් පැනලා, ඇඟවල් හූරගෙන කොහොම හරි ආවා..

කතාව ඉවරද.....නෑ පිංවතුනී.. නව ටිකක් තියෙනවා.... හි හි.... ( මාරයියා මට ගහයිද දන් නෑ... හි හි)

මම ක්ලාස් එකට යනකොට අපේ උන් ඔක්කෝම සපත්තු මේස් ගලෝගෙන, සමහරැ ගවුමුත් ගලෝගෙන.. හි හි ... එක පිස්සුවක්... ඇත්තටම මාත් හොදටම තෙතබරි වෙලා...

ටික වෙලාවකින් එනවුන්ස්මන්ට් එකක් ඇහෙනවා ..... ” අධික වර්ෂාව නිසා අද දින වාර විභාගය පවත්වන්නේ නෑත... සියලුම ශිෂ්‍යාවන් පන්ති කාමර තුළම රෑදී සිටින්න... ” කියලා....

කොහොමද සැප.......

ඔන්න ඔ‌ෙහාමයි අපේ වීර චාරිකාව ඉවර උනේ....

ප.ලි. හැබැයි පුෂ් අයියා යන්න කලින් අපිට කිව්වා හවසට වෑන් එක එන්න පරක්කු උනත් කොහෙවත් යන්නේ නැතුව ඉස්කෝලෙම ඉන්න කියලා.... මොකද ඒ වෙනකොට වෑන් එක කැඩිලා නං හදාගන්න වෙන නිසා... කො‌ෙහාම හරි හවස වෑන් එක වෙලාවට ආවා...

මම ඒ කෑල්ල විශේෂයෙන්ම ලිව්වේ පුෂ් අයියා කොයි තරම් වගකීමකින් අපි ගැන බැලුවද කියන එක කියන්න.... දැං නං ඒ වගේ මිනිස්සු හොයන්න අමාරු වගේම, විශ්වාස කරන එකත් ඒ තරම් හොඳ නෑ මගේ දැනීමේ හැටියට....