මගේ පිස්සු බයික් කතා...

ඩූඩ් අයියගේ බට්ටගේ බයිසිකලේ කතාව කියවද්දි මතක් උනේ මටත් බයිසිකල් කතාවක්.. හි හි...

ඔන්න එහෙනං.... මේකත් පරණ රස කතාවක්ම තමයි...

මොන්ටිසෝරි යන කාලේ මාමා කෙනෙක් එක්ක බයිසිකලේ යන කොට, රස කර කර මොකද්ද කියන්න ගිහිල්ලා, හිටපු තැන අමතක වෙලා, කකුල ස්පෝක් අස්සේ ගිහින් විළුඹ කැඩිච්ච එක තමයි මගේ පළවෙනි බයිසිකල් අත්දැකීම... හා හා පුරා කියලා මාස දෙකක් විතර ගෙදර හිටියා කකුල බැඳගෙන ඒපාර.. හි හි..

දැං මං මේ කල්පනා කළේ තාත්තා මට බයිකලේ ගෙනත් දුන්නේ කොයි කාලෙද කියලා.. වටපිටාව ගැන මගේ හිතේ තියෙන සීන් ටික ගැන කල්පනා කරලා බලනකොට මට හිතෙන්නේ මේ මං 4 වසරේ විතර ඉන්න කාලේ වෙන්න ඇති...

ඔන්න ඉතිං අපේ තාත්තා ජීවිතේට මොනා හරි ගෙනත් දෙනවා කියලා පොරොන්දු වෙන මනුස්සයෙක් නොවෙන නිසා මං දැනං හිටියේ නෑ තාත්තා බයිසිකලේ ගෙදරට ගේනකම්ම.. ඒත් ඒක දැක්ක ගමන්ම මගේ හිතේ බයිසිකලයක් ගැන තිබ්බ කප්පරක් බලාපොරොත්තු, අර කෑලි ගලෝලා හදන ප්‍රෙහේලිකාවක වගේ කෑලි කෑලි කැඩිලා, සී සී කඩ විසි වෙලා ගියා....

ඇයි ඒ කියලද ඇහුවේ... ඇයි දෙයියනේ... බයිසිකල් කිව්වම මං හිතේ මවාගෙන හිටියේ අර හැන්ඩ්ල් එකේ රුලි එල්ලෙන, පාට පාට රෝද තියෙන, ලස්සන සීට් එකක් තියෙන, සද්දේ දාන බෙල් එක්ක තියෙන එකක් නේ...

තාත්තා උස්සන් ඇවිත් තියෙන්නේ නිල් පාට, ලුමාලා, බාගේ බයික් එකක්... ( දැං බාගේ බයික් කිව්වම දන්නෙ නෑත්තම් අර ලොකු බයික් එකේම, ඊට වඩා ටිකක් පොඩි එකක් හොදේ...)

කො‌ෙහාමත් ඕක දැක්කම හිතෙන්නේ මේ ලොකු අයගේ බයික් එකක් කියලනේ... අනිත් එක මේක මාර උසයි... මට නැග ගන්න තියා හැන්ඩ්ල් එක අල්ලගන්න විතරයි යන්නම් පුළුවන්...

ඉතිං මට දැක්ක ගමන් කිව්වා.... අනේ මේක නං මට එපා.. මේක ලොකු අයගේ බයික් එකක් නේ.. මට ඕනේ පොඩි අයගේ බයික් එකක් ... කියලා...

කොහොමහරි තාත්තා මාව ෂේප් කරලා, ඔය බයික් එක උඩට උස්සලා තියලා, ගේ ඇතුලේ රවුමක් දෙකක් යන කොට නම් ඔන්න මට හිනාවක් ගියා... ඒක ‌ජොලි වැඩේ.... ( මොකද ඔය බයික් එක ගෙදර ගෙනාවෙ මහ රෑ.. තාත්තා වැඩ ඇරිලා එනකොට...

කොහොමින් කොහොම හරි මම මාස දෙකක් යනකොට බයික් එකට කොච්චර පුරුදු උනාද කිව්වොත් , අම්මා මාව කඩේට යවන්නෙත් බයික් එකේ.. හි හි...

හැබෑට දැං කල්පනා කරලා බැලුවම අපේ ගමෙන්ම මුලින්ම බයික් එකක් පැද්දේ මම වෙන්න ඇති ගෑණු ළමයෙක්ට.. හි හි...

ඔය කාලේ මට යාලුවෙක් හිටියා... අපේ තාත්තගේ හොඳම යාලුවෙක්ගේ පුතෙක්... ඒ කාලේ මගේ හොඳම යාලුවා ඉන්දික අයියා තමා... අපි දෙන්නා ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ආපු වෙලාවේ ඉඳලා කරන්නේ ගම වටේට බයිසිකලේ රවුම් ගහන එක...

බයිසිකලේ කඩේට යනකොට අම්ම හැමදාම කියන්නේ පාරේ අයිනෙන් යන්න කියලා... පයින් යනවා වගේ බයිසිකලේ යන්න පුළුවනෑ... මම යන්නේ පාරේ මැද්දෙන්.. ඒ කාලේ ඉතිං වාහනත් අඩුයි නේ....

ඔන්න දවසක් මම කඩේ ඉදලා එනවා... ඉස්කෝලෙ පිට්ටනිය හරිය තියෙන්නේ හෙන පල්ලමක්... මම ඔය පල්ලමේ එන්නේ බ්රේක් වලට අත තියන්නෙවත් නැතුව... ඒ තරම් චණ්ඩියා....හි හි...

කුරුල්ලා වගේ තනි අතින් හැන්ඩල් එක අල්ලගෙන පල්ලමේ ආපු මට, ඉස්සරහින් ආපු කාර් එක පේන්න ටිකක් විතර පරක්කු උනා...

කලබලේට කොහෙට කැපුවද කියලා මතක නම් නෑ.... හැබැයි මට ඊළඟට මතක, කාණුවේ, කකුල් දෙක ඔලුව උඩ කියාගෙන ඉන්න ‌කොට කාරෙකේ ආපු මනුස්සයා මාව උස්සලා ගොඩට ගන්නවා තමයි... හි හි...

මදෑ කොලා.. බලනකොට ඒ අපේ මාමා.... ඉතුරු හරිය නොකිව්වට කමක් නෑ... හි හි..

ඒ එක සීන් එකක්...

අනිත් එකත් පල්ලමක් හා සම්බන්ධයි...

ඒ පාරත් වැඩ දාන්න ගිහින් නැවතුනේ කාණුවක වැටිලා, තාප්පෙක වැදිලා, තාප්පේ කැඩිලා, වත්තකට විසි වෙලා, පොල් ගහක වැදිලා... ඒ පාර නම් නිවාඩු මාසෙන් බාගයක් විතර ඇදේම ඉන්න උනා...

කොහොම හරි අවුරුදු ගාණක් ඔය බයිසිකලේ මාත් එක්කම හිටියා.. පස්සේ තාත්තා මල්ලිට අර මං ආස කරපු විදියේ චොපර් බයික් එකක් ගෙනත් දුන්නම මට හරි ඊරිසියයි.. මොකද එතකොට මට ඒක පදින්න බැරි තරම් මං උස ගිහින්... හි හි..

පස්සේ කාලෙක තමයි මම ඔය බයිසිකලේ ඇත්ත කතාව දැන ගත්තේ...

ඒ කාලේ තාත්තට බයිසිකලයක් ගන්න වත්කමක් තිබිලා නෑ... ඒ දවස්වල තාත්තලගේ කම්පැණි එකෙන් පොඩි උදවුවක් කරලා තියෙනවා.. දුර ඉඳන් එන අයට ගෙවීමේ ක්‍රමයට බයික් ගන්න කම්පැණිය ඇප වෙලා... ඒ පාර තාත්තා එයාට බයික් එකක් ගන්න එක පැත්තකින් තියලා මට බයික් එකක් ගෙනල්ලා...

ඕක කියපු වෙලාවේ මං ඇහුවා ගෑනු ළමයි බයික් පැද්දේ නැති කාලෙක, මට බයික් එකක් අරං දෙන්න ඔච්චර ඕනේ උනේ ඇයි කියලා... තාත්තා හිනා වෙනවා විතරයි ඕක ඇහුවම... අනේ මන්දා...

ඒත් අර මං බයික් එක දැක්කම ඒක එපා කියපු එක නම් තාත්තට හොඳටම හිතට වැදුනලු... ඒත් දැං නං කියන්නේ, ඒ කාලේ තාත්තා හිතුවේ ගොඩක් කල් පදින්න පුළුවන් බයික් එකක් අරං දෙන එක ගැන විතරයි, ඒත් දැං තේරෙනවා ඇයි මං ඒක එපා කිව්වේ කියලා... හම්ම්.. ඔ‌ෙහාම තමයි ඉතිං තාත්තලා.. හි හි...

මම උදේ ඉඳලා මං ගාව තියෙන පරණ ෆොටෝ අල්බම් ටික ඇදගෙන හෙව්වා ඔය බයිසිකලේ පින්තූරයක් මේකේ දාන්න.. ම්හු... ගෙදර ගිය වෙලාවක අරන් ඇවිත් පස්සෙ ඇඩ් කරන්න තමයි වෙන්නේ..

ඔන්න බයිසිකලෙයි මගෙයි ෆොටෝ එකක් දැම්මා.. මේක හොයන්න ගිය වෙලාවේ තාත්තා ඔය ඔක්කොම විස්තර ටික ආයිමත් අපේ මහත්තයට රිපීට් කරලා මගේ නම්බුව කෑවා... හොඳ වෙලාවට මම කලින් කියලා තිබ්බේ.. නැත්තම් විනාසයි.. හි හි

පස්සේ කාලෙක මේ බයික් දෙකම වෙන කෙනෙකුට දීලා තිබුණා තාත්තා.. ඒ ළමයිනුත් ගොඩක් කල් පාවිච්චි කලාට පස්සේ මල්ලි ගේ බයික් එක නම් කැඩුනා... ඊට පස්සේ තවත් කෙනෙක්ට දීලා තිබ්බා... දැං මං ගෙදර යන දවසට තාමත් එක පොඩි එකෙක් මගේ බයික් එක පදිනවා මම දකිනවා...

එතකොට මට හරි ආඩම්බරයක් දැනෙනවා...