අපොයි මේ වැස්ස.....

වහිනවා වහිනවා ඉවරයක් නෑ..... දැං දවස් දෙක තුනකම ඉඳලා වැස්සට බැන බැන හිටිය මට අද උදේ තමා රෙදි ටික වේලගන්න පුළුවන් උනේ... යන්තම් කහ පාටට ඉර පොළවට එළිය වැටිලා තියෙනවා දැක්ක ගමන්, හෝදලා ගේ ඇතුලේ වැල් වල දාලා තිබ්බ රෙදි ටික උසස්ගෙන ගිහින් එළියේ වැලේ වැනුවේ යන්තම් හරි වේලගන්න පුළුවන් වෙයි කියලා... මොන..... පැය බාගෙකින් විතර ආයිත් පටං ගත්තේ නැද්ද වක්කොරන්න.....

වැස්ස කියන්නේ අපි වගේ අසරණ බයික් කාරයන්ට නම් කරුමයක්... මේ දවස් ටිකේම අපේ මහත්තයා ගෙදර එන්නේ තෙමිච්ච කුකුළා වගේ... කොච්චර ජැකට් දැම්මත් මේ වැස්සෙන් නම් තෙමෙන්නේ නැතුව එන්න බෑ...

ඉතිං දැං ඔය තෙතබරි වෙලා තියෙන ඇඳුම් හෝදලා වේලපන්කෝ...... මොකෝ ඉර එළිය වැටෙනවාය කියලා මහා ලොකු වත්තක් ඇතැයි... තියෙන පොඩ්ඩේ ඇදලා තියන වැල් දෙකක දාලා නොවැ මේවා වේලන්නත් ඕනේ....

අම්මපා මම ගෙදර හිටියනං.... එහෙනං මේ කිසි කරදරයක් නෑ නොවැ.... රෙදි ටික හේදුවා... අම්මගේ අර ලොකු අවන් දෙක උඩින් වැනුවා... ක්ෂණික නූඩ්ල්ස් වගේ විනාඩි 5යි රෙදි ටික වේලිලා... පොඩ්ඩක් කේක් සුවඳ නං ඉතිං එනවා.. ඒකට මොකෝ නේ...... හි හි....

ඒක කිව්වම මතක් උනේ පොඩි කාළේ කරපු පොඩි පොඩි අපත වැඩ කීපයක් ගැන... බලමු මගේ ජාතියේ කීයක් ඉන්නවද කියලා...

කෑම පෙට්ටිය හේදීම...... හපෝ.. මට එපාම කරපු වැඩක් තමයි.... ලන්ච් ෂීට් දාන්න දෙන්නේ නැති නිසා හැමදාම ඕක හෝදන්න ඕනේ.. ඒත් හැමදාම ඕක මට මතක් වෙන්නේ උදේට ඉස්කෝලෙ යන්න ගියාම තමයි... ඇයි එතකොට සෙනසුරාදා ඉරිදා ගෙදර ඉඳලා සඳුදා උදේට ඕක හොදනකොට.... මං කොච්චර හොඳද කියනවනං සමහර නිවාඩු මාස වලදිත් කෑම පෙට්ටිය හෝදන්න අමතක වෙන එකනේ.... අප්පා ඒ සුවඳ.. මතක් වෙනකොට දුවන්න හිතෙනවා... හි හි....

එතකොට සුදු ගවුම් හේදීම.... ඕකට මම අහවුනේ අඩුවෙන්.. අම්මා නොවැ හෝදන්නේ.. හි හි.... හැබැයි ඉතිං ෆෑන් දා‌ගෙන, අයන් කර කර වේලන්න නම් අහුඋනා... හි හි..

සපත්තු හෝදන්න... හපෝයි.. මතක් කරන්න එපා... පෙන්නන්නම බැරි වැඩේ ඕක තමා... අවුරුද 13ක්ම දැම්මේ සුදු සපත්තු... පොල් මුඩු දාගෙන අතුල්ලලා, ඊට පස්සේ ඔය සුදු කරන ජාති ගාලා... මං නං සාමාන්‍යයෙන් කැන්වස් සපත්තු හෝදන්නෙම නෑ.... සුදු පාට ටිකක් ගාගෙන යනවා.. හි හි... ටික කාලයක් යනකොට අර අනිත් ස්පෝර්ට්ස් සපත්තු දාන්න පටන් ගත්තා.. හැමදාම ගෙදර එන‌කොට ඒවා දුඹුරු පාටයි... ඒවා නං හේදුවේ නැත්තම් විනාසයි.... හැම වීක් එන්ඩ් එකේම හෝදන්න ඕනේ...

ඔය සපත්තු ගැන හොදම මතකය ඉතිං තියෙන්නේ වැස්ස කාලෙට තමා...... හි හි... ඒ ගැන කතා නොකර ඉමු නේ...

මොකද මට තිබුණ තව ලෙඩක් තමයි කුඩ ඉහලන්න ඇති බලවත් නොකැමැත්ත... ඒක නිසා කොච්චර වැස්සක් උනත් කෝච්චියෙන් බැහැලා ගෙදරටම දුවන එක තමයි කරන්නේ.... එතකොට ඉතිං සපත්තු විතරක් නෙවෙයි, පොත් බෑග් එකේ ඉඳන්ම තෙතබරි වෙලා ගෙදරට එන‌කොට..

හ‌යියෝ... තාමත් මේ වැස්ස ඉවර නෑ...

වැස්ස නැති කොටත් බනිනවා.. වහිනකොටත් බනිනවා.. නේදෑ.......