පසුතැවීමට වඩා පරිස්සම හොඳයි... Better be safe than being sorry ..... 2 කොටස

මේ මම ලියන්න ගත්තේ විශේෂම දෙයක් හිතේ තියාගෙන.... ඒ තමයි පොඩි ගෑණු ළමයින්ට, පිරිමි ළමයින්ට වෙන අතවර, බලහත්කාරකම් වලදි යන්තම් හෝ ගැලවෙන්න ඉඩක් තියෙනවනම් ඒක පාවිච්චි කරන විදිය ගැන කියන්න....  පළවෙනි කෑල්ලට මෙතනින් ගිහින් බලන්න.. 

ඊයේ බේත් ගන්න ගියා හවස... අම්මා කෙනෙක් ළමයි දෙන්නෙක් අරං ආවා එතනට... අපි දෙන්නා ඉස්සරහින් ඉඳගත්තා.. එක පොඩි එකෙක් වඩාගෙන යන වයසේ... අනිත් ගෑණු ළමයා අවුරදු 9-10 ක් ඇති... ලස්සන කෙල්ලෙක්.. මේ ගෑණු ළමයා ඇඳලා හිටියේ කොටම කොට, කොට කලිසමක්... ඉණේ ඉඳලා අඟල් 5ක් විතර දිග ඇති..කකුල් දෙක ඔක්කොම එළියේ... ඒ ඇඳුම දැක්කම ඕනේ කොල්ලෙක්ට අප්සට් වෙනවා... මේ ළමයා පොඩි ළමයෙක් කියලා හිතෙන්නේ නෑ... අපේ මහත්තයත් ඇඹරි ඇඹරි හිටියේ... මොකද ඒ පැත්ත බලන්නවත් බැරි නිසා.... මටත් එහෙමයි... මොකද කෙල්ලෙක් හැටියට ඒවගේ දෙයක් දැක්කම මටත් අප්සට්... 

මම හැමතැනම දකින දෙයක් ඕක... ඇයි අම්මලට මේ ගැන හිතන්න බැරි පොඩ්ඩක්... 

අම්මලා හැමතිස්සෙම හිතන්න ඕනේ දරුවන්ට අන්දන්න ඕනේ ඇඳුම් ගැන.. කලිසම් ඇන්ඳුවට කමක් නෑ.. ඒත් ළමයා වයසට වඩා පේන විදියට අන්දන්න එපා... පොඩි පිරිමි ළමයින්ට උනත් ටිකක් දිගට ඇදුම් අන්දන්න... දුවලට ලේසියි කියලා ස්කිනීස්, ෂෝට්ස් අන්දගෙන සුපර්මාකට් එකේ බඩු ගන්න යන්න එපා.. අර ලොකු ළමයි අඳින විදියේ ඩෙනිම් එහෙම අඳින්න දෙන එක අඩු කරනවා නම් හොදයි.. එහෙම කරලා ලොකු අනාම හරියට අඳින්න දන්නේ නෑ කියලා ළමයින්ට බනින්න ලෑස්ති වෙන්නත් එපා.. ඒ වගේම ගවුමක් අන්දනකොට යටට දණහිසට වත් දිග කලිසමක් ඇන්දුවා නම් හොඳයි.. පොඩි අයට ගවුම් හදාගෙන ඉඳගන්න තේරෙන්නේ නෑ නේ... ( අපි හිතුවට පොඩි එවුන්ගේ ඕවා කවුද බලලා කැත විදියට හිතන්නේ කියලා... එහෙම අසහනකාරයෝ ඉන්නවා... )

ඒ ව‌ෙග්ම අපේ පොඩි එවුන් මම දැකලා තියෙනවා ගොඩක් තැන් වලදි හැමතිස්සෙම ඇඳුම් ගලවලා දානවා.. පොඩි කාලේ ඉඳලම ගෙදරදි උනත් පොඩි ළමයින්ට ( අවුරුදු1 පැන්නට පස්සෙ) හැමතිස්සෙම කොට්න් ඇඳුමක් අන්දලා තියන්න... ගෙදරදි ඇඳුම් නැතුව ඉන්න පුරුදු උනාම තමයි ‌වෙන තැනකට ගියාමත් දාඩියයි කියලා ගලවලා දාන්න දඟලන්නේ...  

අපේ පොඩි එවුන් ජාතියක් ඉන්නවා මල් වට්ටි වගේ.. ඕනේ කෙනෙක්ගේ අතට යනවා.. ඒක හුරතල් තමයි.. ඒත් එතකොට ළමයගේ හිතේ අර තියෙන බය නැති වෙලා යනවා.. ඒක නිසා ඒ හුරතලේ ළමයගේ පරිස්සම වෙනුවෙන් අමතක කරලා දාන්න පුළුවන් නම් හොඳයි... 

ඒ වගේම මං මේකට අමුණනවා බිඟුනද බ්ලොග් එකේ දැම්ම පෝස්ට් එකකත් අමුණලා තිබ්බ වීඩියෝ එකක්.. පුංචි දේවල් කීපයක් දරුවන්ට කියලා දෙන්න.. මං ලියන්න හිටපු දේවල් කීපයක්ම මේකේ තියෙනවා...

1. තමන්ව අම්මා තාත්තා සහ ඩොක්ට කෙනෙක් ( අම්මා තාත්තා ළඟ ඉන්නවනම් විතරක්) ඇරෙන්න වෙන කෙනෙක්ට අල්ලන්න දෙන්න එපා.

2. තමන්ට අපහසුවක් දැනෙන විදියට කෙනෙක් තමන්ව අතගානවා නම් ඒකට “එපා” කියලා කෑගහන්න.. 

3. එහෙම දෙයක් උනොත් ඉක්මණටම අම්මට හරි තාත්තට හරි කියන්න.

මේ වගේ පුංචි දේවල් දරුවන්ට කියලා දෙන්න... අවුරදු 4-5ක් විතර ළමයිට මේක කියලා දෙන්න පුළුවන්... 

ඒ වගේම වැඩිපුර ළඟින් ඉන්න හිතවත් කෙනෙක් ගැන ළමයා ලොකු අකමැත්තක් දක්වනවා නම් ටිකක් සැලකිලිමත් වෙලා බලන්න.. තමන් ගොඩක් විශ්වාස කරන කෙනෙක් උනත් ළමයිනට කරදර කරන්න ඉඩ තියෙනවා කියලා මතක තියාගන්න...නොදන්න අයගේ ඔඩොක්කුවේ ඉඳගන්න දෙන්නත් එපා... බස් වලදි එහෙම ළමයි ඉල්ලා ඉන්ද ගන්න අයගේ අතින් ළමයින්ට නරක වැඩ වෙනවා කියලා මම දැකලා තියෙනවා.. ඒවා මම කියන්න ඕනේ නෑ නේ... හිටගෙන හිටියත් ළමයව වෙන කෙනෙක්ගේ අතට දෙන්න එපා.. 

Photo From 

පොඩි ළමයි ( ගැහැණු හා පිරිමි) අතවරයට ලක් වෙන වැඩිම අවස්ථාවල් වෙලා තියෙන්නේ තමන් විශ්වාස කරන කෙනෙක් එක්ක තනි උනාම කියලා තමයි දැන් පෙන්නේ.. ඒ කියන්නේ යාලුවෙක් හෝ නෑයෙක් හෝ එක්ක විශ්වාසවන්තකමට ආශ්‍රය කරන වෙලාවල් වලදි...  

ගෙවල් වලදි... තමන්ට පුංචි දුවෙක් ඉන්නවා නම් අම්මා තාත්තා සැලකිලිමත් විය යුතු දේවල් ගොඩක් තියෙනවා.. එකක් තමයි ගෙදර ඉන්න අය අතරින් දුව, පුතා වැඩිපුරම ආදරේ කරන්නෙ කාටද කියන එක හොයලා බලන එක.. ඒ අය එක්ක දරුවට හොඳ සම්බන්ධයක් තියගන්න ඉඩ දෙන්න.. ( අම්මා තාත්තා ඇරැනම ගෙදර ඉන්න අනිත් අය අතරින්...) අපිට නෑයෝ හරිම විශ්වාසයි තමයි.. ඒත් මේ ව‌ෙග් කාලෙක ඒ විශ්වාසයට වඩා තමන්ගේ දරුවා වටිනවා කියලා මම හිතන්නේ... මිණිබිරියෝ, මුණුබුරෝ ආච්චිලට සීයලට හරි ආදරෙයි... හරි එකතුයි... ඒත් තමන්ගේ අම්මා තාත්තා නොවෙනවනම් ඒ වැඩිහිටියෝ ගැන, දෙමවුපියෝ පොඩ්ඩක් සැලකිලිමත් විය යුතුමයි.... 

මං දන්න නංගි කෙනෙක්ගේ ඥාතී වෙන සීයා කෙනෙක්, ඒ නංගිගේ තාත්තගේ අම්මගේ මල්ලි, මේ ළමයා තනියෙන් ඉන්න වෙලාවට ඇවිත් පස්ස අතගානවා, මිරිකනවා කියලා නොදන්න කමට මට කිව්වේ “ ඊයා අක්කේ.. මං පොඩි සීයට කැමතිම නෑ ” කියලා.. එතකොට මට වයස 14ක් විතර ඇති.. ඒ නංගිට 12ක් විතර.. මට ලොකුවට තේරුනේ නැති උනත්, ඒ නංගි අකමැති දෙයක් සිද්ධ වෙනවා කියලා තේරුන නිසා, මම ඒ නංගිව හැම තිස්සෙම සෙල්ලමට ඇදගෙන ගියා ඒ සීයා විතරක් ගෙදර ඉන්න වෙලාවට.. පස්සේ ඒ නංගිගේ අම්මලට මේක තේරුනා... ඒ සියව ඉක්මණට වෙන තැනකට යැවුවේ ඒක නිසා කියලා මට පස්සේ කාලෙක එයාලා කිව්වා... 

ඉස්සර මගෙත් එක්ක යාලුවෙන්න දඟලන සමහර අය, මං ගනං ගන්නේ නැති උනාම මල්ලිව ෂේප් කරගන්න හදනවා... එහෙම කරපු එක්කෙනෙක් මල්ලිගේ නහය මිරිකන්න ගිහින් ඌ කට්ටකින් ඇනලා ලේ එන්නම... මට ගෙදර එනගමන් කිව්වේ... එතකොට ඒකට අවුරදු 10ක් විතර ඇති.. හි හි

ඒ වගේම තාත්තලා ගෙදර බොන පාටි දානවා නම්... ( නොදානවා නම් වැඩිය හොඳයි) පුළුවන් තරම් පුංචි දුවලා පුතාලා ගේ ඇතුලේම තියන්න.. බයිට් ගේන්න හෝ යාලුවොන්ට දරුවන්ගේ හපන්කම් පෙන්නන්න එතනට ගෙන්න ගන්න එපා... යාලුවෝ හුරතලේට ඔඩොක්කුවේ තියාගත්තත් දරුවාට වැරදි දෙයක් සිද්ධ වෙන්න ඉඩ තියෙනවා කියලා මතක තියාගන්න...

ඒ වගේම ගෙදර පිට කෙනෙක් රෑ නවතින වෙලාවකදි දරුවෝ තනියෙන් නිදාගන්නවා නම්, එක්කෝ තමන් ළඟට ගන්න.. නැත්තම් කාමරේ දොර ඇතුලෙන් ලොක් කරන්න උපදෙස් දීලා තියන්න.. පිටිනුත් ලොක් කරන්න පුළුවන් නම් හොඳයි..

ඒ ව‌ගේම ... අනුන්ගේ ළමයි ආදරේට හුරතල් කරන්න, වඩා ගන්න, ඔ‌ෙඩාක්කුවේ තියාගන්න පුරුද්දක් තියෙනවා නම් අතෑරගන්න... විශේෂයෙන් පිරිමි අය...(ගෑණු අය නම් වඩා ගත්තේ එහෙම නැතත් කට්ටිය එක එක ඒවා කියනවනේ... හි හි) ඔය සමහරු ඉන්නේ .... අනේ හරී කියුට්, හරි ෂෝක් බබෙක් කියලා බබාව ( ටිකක් ලොකු ලමයින්ව උනත්) අතගාන අය..... ඒ දරුවගේ දෙමවුපියෝ අකමැති දෙයක් වෙන්න පුලුවන් ඒක... ඔලුව අතගාලා, ගෙනාපු දෙයක් දීලා, ආදරෙන් කතා කරලා ආදරේ පෙන්නුවට කමක් නෑ... ඒත් වැඩිපුර අතපත ගාන්න යන්න එපා... මොකද ඔයා හොඳ කෙනෙක් උනත්, එහෙම කළාම ළමයා වෙන කෙනෙක්ට තියෙන බය නැති වෙන්න පුළුවන් කියලා හිතන්න ඒ වෙලාවට... 

ඒ වගේම ‌ගොඩක් දරුවෝ දැන් අවුරදු 3-4 වෙනකොට ඩේ කෙයාර්ස්, මොන්ටිසෝරි යනවා... ඒක නිසා දරුවන්ට තේරුම් කරලා දෙන්න පුංචි පුංචි දේවල් ටිකක්.. 

එකක් තමයි දන්නේ නැති අය එක්ක කතා කරන්න, එයාලා දෙන දේවල් කන්න එහෙම එපා කියන එක...  නොදන්න අය එක්ක කොහෙවත් යන්න එපා කියන එක... 

ඒ වගේම කොච්චර වැඩ තිබ්බත් මොන්ටිසෝරි‌ෙය් ටීචර්, තව ළමයි කීප දෙනෙකගේ අම්මලා එක්ක හොඳ සම්බන්ධතාවයක් තියාගන්න... බැරිවෙලා හරි තමන් එතනට යන්න පරක්කු වෙනවනම් දරුවව ඒ අය ගාව තියාගන්න ක්‍රමයක් හදාගන්න.. ළමයා මොන්ටිසොරියේ උනත් තනියෙන් තියන්න එපා මොනම වෙලාවකවත්... මොකද මොන්ටිසෝරිය ඇරුනට පස්සේ ළමයින්‌ෙග් ආරක්ෂාව ගැන ඒ තරම් වගකීමකින් කටයුතු කරනවා කියලා පේන්න නෑ අපේ රටේ.... 

ලොකුම දේ තමයි ළමයි එක්ක හැමතිස්සෙම කතා කරන්න.. එයාලට කරදරයක් නොවී, එයාලව කතා කරන්න උනන්දු කරන්න.. එතකොට එයාලා හැම දෙයක්ම කියන්න පෙළඹෙනවා... ගොඩක් ළමයින්ට කරදර වෙන්නේ අම්මලා තාත්තලට ළමයි ගැන බලන්න වෙලාවක් නැති උනාම කියලා පහුගිය ටිකේ වෙච්ච දේවලින් පේනවා... 

හයියෝ.. මේකට තවත් එකතු කරන්න දේවල් තියෙනවා අප්පා... ඒත් දැං ඇති... කමෙන්ට් වලින් තව දේවල් එකතු වෙයි කියලා හිතෙනවා.... මොන දේ උනත් මේ රටේ සිද්ධ වෙන දේවල් වල හැටියට සදාචාරේ සංස්කෘතිය පැත්තක තියලා අපේ ළමයි පරිස්සම් කරගන්න එක නුවණට හුරුයි කියලා මම හිතනවා..