Tuesday, March 25, 2014

මේ දවස්වල කේක් කතා...


බොහොම අමාරුවෙන් අම්මගෙන් නිවාඩුවක් ඉල්ලගෙන ගෙදර ආපු එකේ මේකෙත් මොනවා හරි ලියන්නම එපැයි නේ... ඒක නිසා දාන පෝස්ට් එකක් හින්ද ඔන්න බ්ලොගර් ඩෑෂ් බෝඩ් එකේ මේ ටික දැකලා බීසී පිට මෙහෙ දුවගෙන එන්න ඉන්න අය කරදර වෙන්න එපා ඔන්න... පස්සෙ නිවාඩු පාඩුවෙ බැලුවම ඇති... හි හි... 

අවුරුදු ළඟ ළඟ එනවනෙ අප්ප.. මේ දවස් ටිකේ ඉතිං ඒවට ලෑස්ති වෙනව... දැම්ම තියා කේක් හදන්න නෙවෙයි... සාමාන්‍යයෙන් අපි දිනපතා පාවිච්චි කරන්නෙ අවන් තුනෙං එකක් නැත්තං දෙකක්... ඉතිං අවුරුද්දට ඔය තුනම ඕනෙ වෙන නිසා මේ ටිකේ ඒවා සර්විස් කරනව... එතකොට බීටර්ස් වලටත් සර්විස් එකක් දෙන්න වෙනව මොකද තුන්සිය හැටපස් දවසෙම ඔහේ දුවල අවුරුදු දවසෙම හනේ මට බෑ අප්ප කියල නැවතුනොත් එහෙම අපි අනාථයි නිසා.... ඒසී ලොක්ක නං පෙරේදා දුන්න සම්බුවක් ආයෙ නැති වෙන්නම... දවස් දෙකක් තුනක් ඒසී නැතුව හුලං විතරක් වැදි වැදි ඉඳලා බැරිම තැන කෝල් එකක් දීලා සර්විස් එකට එන්න කිව්ව.. ඇවිත් බලද්දි තව ටිකක් ඔහොම ගියානං කම්ප්‍රෙෂර් එකටත් සොරි තමයි කිව්ව... එහා පැත්තෙ ටේලර් ෂොප් එකේ රෙදි වල දූවිලි ගතිය සහ නූල් කෑලි ටික ඔක්කොම එයා ඇදල අරගෙන... ඔන්න දැං එයාව නං හරි ගස්ස ගත්ත... 

ඒ අස්සෙ වෙඩිං... මං කාලෙකට කලින් හදල කඩේ කියල තිබ්බ වෙඩිං කාඩ් ටික අපේ නැන්ද උස්සං ගිහින්... ඉතිං එහෙට එන අයට පෙන්නන්න මට සාම්පල් කාඩ් නෑ.. අද මේක ලියල ඉවර වෙලා කාඩ් ටිකක් හදන්න වෙනව... ( ඒකට කියල තමයි පැනල ආවෙ.. ඒ උනාට තාම මේ කම්පියුටරේ ගාවින් නැගිට්ටෙ නෑ... හි හි) 

හදල ඉවර කරල තිබ්බ වෝල් හැඟින්ස් ටිකත් ඉවර වෙන්න ළඟයි... මගේ මාසෙකට ඩිසයින් 10ක් හදන ටාගට් එකට යන්න තව මාස තුනක්වත් බලං ඉන්න වෙනව... හි හි

ඒ අස්සෙ අපේ අම්මගෙ මැහුම් දාපු තුවාලෙ යන්තං පැහැවගෙන ඇවිත්... සතියකට වේලෙන්න බේත් දීලා හරි ගියෙ නැත්තං ඇඩ්මිට් වෙන්න කියල තියෙනව... ඔය තුවාලෙ පැහැවනවා කියන්නෙ ටිකක් භයානක දෙයක්.. මොකද විශබීජයක් ගියොත් ඒක ඇතුලටම යන්න තියෙන චාන්ස් එක වැඩි හින්ද... 

ඔය කේස් හින්ද අපේ බලුස්ව දැං ගෙයින් එළියටම තල්ලු කරලා තියෙන්නෙ... ඒ තරහටද මන්ද එයාටත් දැං කේන්ති යනවා වැඩියි... අපේ තාත්තගෙ ලෙඩේ බෝවෙලා... හි හි...

ඡන්දෙ හින්ද වෙන කරදර නං තියෙනව ඉතිං.. දවසට දෙතුන් පාරක් කට කණ ගාවට අලෝ ගත්ත කීප දෙනෙක් ඇවිත් කොල බෙදල යනව.. ගෙදරට එන අයගෙ කරදරෙන් බේරෙන්න මං කිව්ව " අපි ඡන්දෙ දෙන්නෙ නෑ " කියල බෝඩ් එකක් ගහමු කියල... තාත්ත එක්ක දවසකට සැරයක් වත් ඡන්ද කතන්දර කතා කරලා වලි දාගන්නෙ නැතුව කෑවෙ නෑ වගේ.. හි හි... අම්ම බයිනව මට... මල්ලියි මායි සත්තු වත්ත ගෙදට්ට ගෙනාවම තාත්තට කේන්ති ගිහින් කියනව මුන් දෙන්න පරාණ වෛරක්කාරයො දෙන්නෙක් ද කොහෙද, කවදාවත් මරාගන්නෙ නැතුව ඉන්න බෑ නේ කියල... ඒ උනාට අපි දෙන්නා මරාගන්නෙ පුරුද්දට ඉතිං... ඌට මං නැතුව බෑ.. මට ඌ නැතුව බෑ.. තාත්තට ඕක තේරෙන්නෙ නෑ... හි හි... 

පහුගිය ටිකේ කියවපු පෝස්ට් එක්ක ලියන්න දේවල් ගොඩක් හිතේ තියෙනව... ඒත් දැං මේ දඩිබිඩියෙ ඕවා ලියන්න බෑ... ඒවා පස්සෙ බැරියෑ... 

මෙන්න ඊයේ පෙරේදා හදපු කේක් එකක්.... හැමෝම ලේසියට හොයන් එන රිජිෆොම් තට්ටු කේක් නැතුව මෙහෙම එකක් හදද්දි අපිටත් ආසයි අප්පා... 

Cup cake structure

70 Cup cakes made of Orange cake and simple Orange flavored butter icing, decorated with edible items .



Top tier is Orange cake and edible fondant... 



මේකට වැඩියෙන්ම ඉල්ලුම තිබ්බෙ වෙඩින් එකට ආපු පොඩි උන් ටිකෙන්ලු... හි හි

Monday, March 10, 2014

අතිසාර්ථක ලෙස කඩේට හිර වීමි.....


හිරුවා මැරිලද අහන කට්ටිය දැං වැඩි හින්ද පොඩි දඩිබිඩි පෝස්‌ට් එකක් දාන්න හිතුව... නැත්තම මුං මාව මරලා, වලත් දාලා, ඊට පස්සෙ දානෙත් උයාගෙන කන ජාතියෙ එවුන් ටිකක් බව මම දන්නවනෙ... හි හි.. 

උන්හිටි ගමන් හිරුවට මොකද උනේ කියලා හොයලා බලපු උන් ටිකට බොහොම ස්තූතියි ඔන්න මුලින්ම... ( කටකතා පතුරවපු උන් දෙතුන් දෙනා හිටපියව් මං අල්ලගන්න... හි හි..) 

ඇත්තටම මට උනේ එච්චරම අභාග්‍ය සම්පන්න දෙයක් නෙවෙයි ඔන්න... කාලෙකට කලින් මම කිව්වනෙ බ්ලොගේම අපේ අම්මගේ ඔස්ටියෝ ආතරයිටිස් තත්වය ගැන.. ඉතිං ඔන්න ඕකෙ ඔපරේෂන් එක කළා පහුගිය ජනවාරියෙ අන්තිම... අපේ ගෙදරට මගේ අඩුව එච්චර ගානක් නොවුනට ,ෂොප් එකට නං දැනෙන බව මම දන්න නිසා කලින්ම ගිහින් වැඩ බාර ගත්ත ඉතිං.. මොකද නැත්තං අපේ අම්ම ඔපරේෂන් එකට ගිහිල්ලත් කඩේ ගැනම හිත හිත ඉඳියි... හි හි.... 

කොහොමත් අවුරුදු කීපයක්ම දණිස් කුක්කුම් තිබිලා, අන්තිමට රටේ නැති බෙහෙත් ජාති කරලා ඔපරේෂන් එක කරන්න, කකුල කැපුවට පස්සෙ තමයි දොස්තරලා ටික ලෙඩේ හරියටම හොයා ගත්තෙ... 

දැං කියන හැටියට නං අපේ අම්මට ඔස්ටියෝ ආතරයිටිස් කියන ලෙඩේ තිබිලා නෑ... එහෙම බැලුවම ඔය එක එක බේත් කරලා ලෙඩේ හොඳ නොවුන එක ගැන පුදුමයක් තියෙනවයැ නේද... 

අම්ම පුංචි කාලේ කකුල් දෙක පිහිටලා තියෙන්නෙ අසාමාන්‍ය විදියකට.. ඉතිං ඒ කාලෙ ඔය සම්බන්ධයෙන් කරපු ප්‍රතිකර්මයක් තමයි චූටි කාලෙදිම විශේෂ සපත්තු දෙකක් දාලා කකුල හදන එක.... අපේ අම්මගේ ඔන්න ඔය ප්‍රතිකර්මය නිසා වෙලා තියෙන්නෙ කකුල වළලුකර හරියෙන් හරි ගියාට දණිස් දෙක හරියෙන් ළං වෙච්ච එක... ඊට පස්සෙ ඇඟ මහත් වෙලා, බර වැඩි වෙනකොට තමයි ඔස්ටියෝ ආතරයිටිස් රෝග ලක්ෂණ ඇවිත් තියෙන්නෙ... 

දැං ඔපරේෂන් එක කරපු කකුල හරි... අවුලකට තියෙන්නෙ ඒ කකුල තිබ්බට වඩා අඟල් බාගයක් දිග වීම තමයි... අනිත් කකුලත් තව මාස ගානකින් ඔපරේෂන් කළාට පස්සෙ තමයි ඒ ලෙඩේ හරි යන්නෙ...දැනට විශේෂයෙන් හදපු සෙරෙප්පු දෙකක් දානව.. නැත්තං ඒක බලපාන්නෙ උකුල් අටේට... 

ඔය ඔපරේෂන් එක ගැන තියෙන් පොඩි පොඩි මත කීපයක් තියෙනවා අපේ අම්මා බොරු කියලම ඔප්පු කරපු... එකක් තමයි ඔපරේෂන් එකෙන් පස්සෙ කකුල නවන්න පුළුවන් සීමා සහිත ප්‍රමාණයකට විතරක් බව... ඒත් අපේ අම්මට කකුල සාමාන්‍ය විදියටම නවන්න පුළුවන්... ඇවිදින්න හොඳ නෑ නෙවෙයි, ඔපරේෂන් එකෙන් පස්සෙ දවසෙම ඇඳෙන් බහින්න වෙනව දොස්තර එනකොට... හි හි... බයේ පුටුවට වෙලා හිටියොත් සොරි තමයි.... 

ඉතිං කොහොමින් කොහොම හරි අන්තිමට මාව කඩේට හිර උනා අතිසාර්ථක විදියට... ලැප්ටොප් එකක් හදාගෙන බ්ලොග් කියෙව්වට කමෙන්ට් කරන්න විදියක් නෑ ඒකෙ කී බෝඩ් එක ලෙඩ ගොඩක්.. ඔන්ස්ක්‍රින් කීබෝඩ් එකකින් තමයි ඔය පොඩියට කොටපු කමෙන්ට් එක දෙක දැම්මෙත්.. චැට් වලින් හායි හූයි ගාපු අයටත් ඔය ටිකම තමයි... මොකද මට එක වචනයක් ටයිප් කරන්න හෙන වෙලාවක් යනව... ඒක මහ කම්මැලි වැඩක්... හි හි

මං දැක්ක අපේ කකා තුමා රිසර්ච් එකක් කරලා තියෙනව බ්ලොග් බැලිල්ලෙන් ඈත් වෙලා ඉන්න පුළුවන්ද කියල... මට නං පුළුවන් උනා... හි හි... ඒ වගේම ඉස්සර ගෙදර හිටපු කාලෙදි වගේම ආයිත් පොත් වලට ඇබ්බැහි උනා.. පරණ පොත් ඔක්කොම වගේ කියෙව්ව... හිත හොඳ දොස්තරගෙ ඉඳලා බොඳ මීදුම් වෙනකනුයි, අමුතු ඉලංදාරියගේ ඉඳන් ප්‍රංශ පෙම්වතා වෙනකනුයි.. මොන්ත ක්‍රිස්තෝ සිටුවරයා ඉඳලා ටාර්සන් වෙනකනුයි... පොත් ගොඩක් අතුරුදහන් වෙලා බව නං තේරුනා... ඕවා ඔහොම තමයි කියල හිත හදා ගත්ත... හි හි

අවුරුදු තුනකට පස්සෙනෙ ඉතිං ඔය ගෙදර ගියේ... මුල දවස් ටිකේ ටිකක් කරකවලා අතෑරපු ගතියක් තිබ්බා... අපේ තාත්ත ඉතිං ඒ අවුරුදු තුනටත් ගේ තුන් හතර වතාවක් වෙනස් කළානෙ... හි හි... හැබැයි දවස් දෙකක් යනකොට ආයිත් ඉස්සර වගේම තමයි... තාත්තයි මායි පොලිටිකල් වලි දාගෙන රණ්ඩු වෙනකොට සහ මල්ලි ගෙදර ඉන්න දවස් වලට ගොනා, හරකා, බූරුවා වගේ වචන දවසට දහ පාරක් වගේ ඇහෙන කොට ඇත්තමයි ආයිත් ගෙදර නවතින්න හිතෙනවා... කසාදත් බැඳලා, ළමයිනුත් හදාගෙන, කොච්චරකල් ජීවිතේ ගෙවුනත් අම්ම තාත්ත සහෝදරයෝ එක්ක ඉන්න නිදහසේ වටිනාකම තේරෙන්නෙ දැං තමයි... වගකීම් නැති, ඕන රණ්ඩුවක් විනාඩි දෙකෙන් තුනෙං සමනය වෙන, කවුරු මොනා කිව්වත් ගනං නොගෙන පාඩුවෙ ඉන්න, අනේ අපේ ඇඟේ වදිනවයැ කියලා හිනා වෙන්න... සිරාවට ඒක මාර සහනදායී ජීවිතයක්.... අවුරුදු 30ටත් කිට්ටු වෙලා මං ආයිත් මගේ ළමා කාලයට ගියා.... 

හැබැයි ඉතිං ගෙදර අපි හතර දෙනයි, බල්ලෝ පූසෝ ටිකයි විතරක් ඉන්නවනං තමයි ඔය නිදහස... නැත්තං නීති රීති තහංචි දාන්න අයිතිකාරයෝ වැඩි උනාම ඒ නිදහසේ කෑලිවත් හොයන්න හම්බුවෙන්නෙ නෑ.... 
මේ ඉන්නෙ එන්ටටේනර්ස්ලා දෙන්න.. මරාගනිද්දි එහෙමයි,  තුරුල් වෙලා නිදා ගනිද්දි මෙහෙමයි... 


කොහොම හරි ඉතිං අනිද්ද දිහාවට මං ආයිත් ගෙදර යනව.. ඊට පස්සෙ නං කමෙන්ට් වලට වත් රිප්ලයි නැති වෙයි ආපහු ගෙදර එනකං... හි හි... 
අපිට කේක් එකකට නිර්මාණශීලී නිදහස හම්බුනොත් අපි පිස්සු කෙලිනවා... මල්ලිගේ බර්ත්ඩේ එකට හැදුවා පිස්සුම පිස්සු කේක් එකක්..  චොක්ලට් කේක්, බටර් කේක්, කොෆි කේක් තුනම දාලා හදපු ඒ කේක් එක කාපු කෙනෙක් දුන්න ඕඩරේකට හැදුව මේ කේක් එකේ චොක්ලට් කේක් සහ බටර් කේක් දෙකම දාලා, ඩිසයින් එකටත් පිස්සුම කෙලියා... හි හි