කෝච්චි කතා.... Train memories...

අද මේක ලියන්න හිතුනෙ අපේ කකාගේ අද කතන්දරේ දැකලා... කෝච්චියේ ජෝඩු දමා ආවෙමි කියල දාලා තියෙන එක... කොහොමත් කකාගේ සමහර වෙබ් ලොග් පෝස්ට් කියෙව්වම මටත් ලියන්න දේවල් මතක් වෙනවා.. හැබැයි ගොඩක් ඒවා තාම තියෙන්නෙ ටයිප් කරපු ගමන්මයි... මොකද ලියලා ඉවරඋනාට පස්සෙ හිතෙනවා මෙළෝ රක් නෑ හලෝ කියලා.. හි හි... 

ඒත් අද එක නං ලියනවා, ලියලා බ්ලොග් එකේ දානවාමයි කියලා හිතාගත්තා... 

මේ බ්ලොග් එක බලන ගොඩක් අය දන්නවා මායි අපේ මහත්තයයි කෝච්චි ලවු කාරයෝ කියලා... ඒ ඉතිං ඉස්කෝලෙ යන කාලේ ඉදලමනෙ... මේ ඒ කාලෙ වෙච්ච සිද්ධියක්... 

පාදුක්කෙ කෝච්චි ස්ටේෂම ගැන දන්න අය නං දන්නවා ඒකෙ පිහිටීම... සුද්දන්ගේ කාලේ ස්ටේෂම එක පැත්තකත්, අලුතින් ෆවුසි ලොක්කා හදපු ස්ටේෂම අනිත් පැත්තෙත්, ඒ මැද්දෙ රේල් පාරවල් තුනක් තියෙන ස්ටේෂමක්නේ ඒක... ඕකෙ පරණ ස්ටේෂම තියෙන්නෙ බස් ස්ටෑන්ඩ් එක පැත්තෙ.. ඒ කියන්නේ ටවුම පැත්තෙ.. පාරවල් තියෙන්නෙත් ඒ පැත්තෙමයි... අනිත් ස්ටේෂම තියෙන්නෙ රේල් ක්‍රොසිං එකෙනුත් පැනලා වට රවුමක් ගැහුවම තමයි.. ඒ පැත්තෙන් කෝචිචියට එන කට්ටියත් ටිකක් අඩුයි... ( ස්ටේෂන් දෙක යා කරලා පාලමකුත් තියෙනවා.. ඒත් ඒක නං වැඩිපුර පාවිච්චි වෙන්නෙ නෑ.. ඒක තවත් රවුමක්..) කොහොම හරි ටිකට් ගන්න නං අලුත් ස්ටේෂමට යන්න ඕනෙ... ඔන්න ඕක තමයි කතාවෙ මුල... 

මේ තියෙන්නේ අලුත් ස්ටේෂම පැත්ත... ෆොටෝ එක අරන් තියෙන්නේ රේල් ක්‍රොසිං එක පැත්තෙ ඉඳලා..  පාදුක්කෙ ඉඳලා මීපෙට යන පාර තියෙන්නේ එතන.. අර පාලම දාලා තියෙන පැත්ත කොච්චර දුරද සහ අපහසුද කියලා පේනවනෙ.. ඔන්න අපේ අයගේ ප්ලෑනිං... 

ෆොටෝ එක හොයා ගත්තෙ ගූගල් බාප්පගෙන්.. මෙන්න මෙතන තිබිලා.. 

මේකෙ මේ ආච්චි කෙනෙක් හිටගෙන ඉන්න පැත්තෙ තමයි පරණ ස්ටේෂම හෙවත් පළවෙනි වේදිකාව තියෙන්නෙ.. ෆොටෝ එක ගූගල් එකෙන් තමයි... 

ස්කූල් ට්‍රේන් කියලා ජාතියක් ලංකාවෙ තියෙනවා කියල අහලා තියනවද... කැළණිවැලි එකේ නං දෙකක් තිබ්බා.. පාන්දර 5.40.. ඕක පස්සේ 6.00 වෙලා ඊටත් පස්සේ 5.30 වෙලා, දැන් 5.25 වෙලා තියෙන්නෙ.. හැබැයි දැන් අමතර කෝච්චියක් දුවනවා 6.00ටත් ... අපිට ඉස්කෝලෙ පටන් ගත්තා 7.30ට කාලයක්.. ඊට පස්සේ 7.45 උනාද මන්ද.. කොහොම හරි ඒ කාලෙ අපේ සෙට් එකම ගියෙ පහයි හතලිහේ... ඕක පටන් ගන්නෙ පාදුක්කෙන්.. ඒ කියන්නෙ රෑට නවත්තලා තියෙන්නේ පාදුක්කෙ ස්ටේෂමේ... අවිස්සාවේල්ල පැත්තෙ ඉඳලා එන කෝච්චි, පොතේ හැටියට දෙවනි වේදිකාව හෙවත් අලුත් ස්ටේෂම පැත්තෙ නැවැත්තුවට මෙයා ඉන්නෙ පරණ ස්ටේෂම පැත්තෙ... එක්කො වේදිකාවක් නැති මැද පීල්ලෙ ඉඳලා උදේ පාන්දරට මාරු වෙනවා පළවෙනි වේදිකාව හෙවත් පරණ ස්ටේෂම පැත්තට...  

ඔන්න එක දවසක් මට කෝච්චිය මිස් උනා... මේකා මාව පෙනි පෙනිත් දාලා ගියා... වෙනදට නං බයික් එකෙන් බැහැලා දූවගෙන ඇවිත් කෝචිචියෙ එල්ලුනාට එදා වැඩේ කචල්.. මොකද සීසන් එක ඉවරයි.. සීසන් එක 30 හෝ 31 ඉවර උනාම පළවෙනිදට ගිහින් එන්න පුළුවන්.. දෙවනිදට යන්න පුළුවන්.. එනකොට ටිකට් ගන්න ඕනෙ.. මේ මං කිව්ව දවස තුන්වෙනි දවස... ටිකට් ගන්න අනිත් ස්ටේෂම පැත්තට ගියාට ආයිත් එන්න පරක්කුයි... ඔය වගේ වෙලාවට අපි කරන්නෙ කෝචිචිය පස්සෙන් එළෝගෙන යන එක... හි හි... 

ඒ කිව්වෙ මාව උදේට එක්කන් එන්නෙ තාත්ත හරි අම්ම හරි ස්කූටරේනේ.. ඉතිං එහෙම්මම කෝච්චිය පස්සෙන් පන්නගෙන ගියාම ඊළඟට නවත්තන ස්ටේෂම, ඒ කියන්නේ වටරැක ස්ටේෂමේදි කෝච්චිය අල්ලගන්න පුළුවන්... ඒකත් බැරි උනොත් මීගොඩට හරි ගිහින් කෝචිචිය අල්ලගන්න තරම් උවමනාවක් අපිට තිබ්බා.. මොකද කිව්වොත් යාලුවො ටික නැතුව යන්නත් කම්මැලියි.. ඊළඟ කෝචිචියෙ යන්න හිටියොත් පරක්කු වෙනවා... බස්‌ එකේ යන එක නං මහා කරුමයක්.... ඊටත් වඩා ඉතිං මට මගේ කොල්ලව මිස් වෙනවනේ... හි හි

ඔය කාලේ ටිකට් ගැනත් එක එක වැඩ තිබ්බා... කෝච්චියට පාදුක්කෙන් නැඟලා, වටරැකින් බැහැලා ටිකට් අරන් ආයිත් කෝචිචියට නඟින වෙලාවලුත් තිබ්බා.. බැහැලා, දූවගෙන ගිහින් ටිකට් එක අරන් ළඟම තියෙන පෙට්ටියට නඟිනවා.. ඊට පස්සේ ඊළඟ ස්ටේෂමෙන් බැහැලා යාලුවො ඉන්න පෙට්ටියට දුවනවා... හි හි... ඔය කාලේ වැඩි හරියක් යන්නෙ ඉතිං ෆුට්බෝඩ් එකේ තමයි... 

ඔන්න ඉතිං එදත් ඒ විදියට පස්සෙන් එළෝගෙන ගිහින් මං කෝචිචියට වටරුකින් නැඟගත්තා... හති දාගෙන මං යාලුවො ටික ගාවට යද්දි මෙන්න මුන් ටික මහ කැත විදියට මට හිනාවෙනවා... මං හිතුවා මං දුවගෙන ඇවිත් එල්ලුන විදිය හින්දා වෙන්න ඇති කියලා... නෑ.. මුන් හිනාවෙන්නෙ ෆුට් බෝඩ් එක දිහා බලාගෙන... මාත් හැරිලා බැලුවා... 

මෙන්න අපේ මහත්තයා ඉන්නවා ෆුට්බෝඩ් එකට වෙලා හිනාවේගෙන..... 

මට නේද මාර ජොලි.. ඒ මදිවට පපුවත් නිකං කෝච්චි ඇංජිම වගේ සද්දෙන් ගැහෙනවා... අරයගෙත් කට කනේ... හි හි... 

( හැබැයි ඒ කාලෙ ඉතිං පස්සෙන් එන එක්කෙනෙක් විතරයි...) 

මේකනේ උනේ.. මං කෝචිචියට පාදුක්කෙන් නැග්ගට, මෙයා නඟින්නෙ නුගේගොඩින් හරි උඩහමුල්ලෙන් හරි... එදා මොකක්ද වැඩකට කළුඅග්ගල ගිහින් මහ පාන්දර නැගිටලා ඇවිත් මාව අල්ලගෙන පුදුම කරවන්න අපේ කෝච්චියට නැගලා.. අනේ දෙයියනේ එදා මං පරක්කු වෙලා කෝච්චිය මිස් උනා නං එහෙම මගේ කොල්ලා පවු.... 

ඔය විදියම සර්ප්‍රයිස් එකක් දුන්නා මට මෙයා ආයිත් දවසක්.. ඒක පස්සෙ දවසක වෙන කතාවක් එක්කම ලියන්නං නේද... හි හි