ඔන්න බ්ලොග් එකක් ගැන විස්තරේකුත් එක්කම ෂිපිං ගැනත් පොඩි විස්තරයක්...

පහුගිය ටිකේ බ්ලොග් කියෙව්වෙත්, ලිව්වෙත් අඩුවෙන් නිසා අලුත් බ්ලොග් හොය හොයා ගියෙත් නෑ... ඒක හින්දා මට මිස් වෙලා වගේ තිබිච්ච බ්ලොග් එකක් අද උදේ පාන්දර 4 ට විතර නැගිටලා.. ( රෑට පාන් කෑමේ ආනිසංස... )  ... කියෙව්වා... ඒකේ පරණ පෝස්ට් ටික කියවගෙන යනකොට තමයි තේරුනේ මේකේ ගොඩක් වැදගත් මාතෘකා කීපයක් ගැන ලියවිලා තිබ්බත් තාම කියවලා තියෙන්නේ කට්ටිය අඩුවෙන් කියලා.. ඒකත් එක හේතුවක් මේ පෝස්ට් එක දාන්න.. 

ගිහින් නැත්තං ඔන්න ගිහින් බලන්න මේ බ්ලොග් එක.. 

බ්ලොග් එකේ නම - කළු සහ සුදු

ලියන්නේ - එයාමයි... 

මේ තියෙන්නේ පෝස්ට් කීපයක අන්තර්ගතය.... 

මා විඳි නවක වදය... 

දවල්ට කන්න ගියාමයි ඊළඟ දේ වුනේ..බත් ටික සේරම දිග හැර ගන්න කිව්වා අපිට...මස් ද මාළු ද තියෙන්නේ ඇහුවා..මස් ..මාළු...බිත්තර,,,ඔය හැම දේම කාගේ හරි ළඟ තිබුනා නේ..

එක්කෙනෙක් ආව බග් එකක් අරන්

හැම බත් එකක් ලඟින්ම තියා ගෙන තියාගෙන ගියා..අද ඉඳන් කන්න වෙන්නේ මේවා තමයි කියලා...

ඊ.....ඊ.....ඊ....මොනවද මේ..?

මිනිස් ඇට කැබලි....අපේ සමහරු දුවල ගිහින් වමනෙත් දැම්ම...

මම නම් බයටම ගල් ගිල්ල වගේ හිටියේ....

අනේ ඉතින් එහෙම උන්න අපි..පස්සේ කලෙක anatomy වලට ගිහින් gloves වත් නැතුව මිනී අල්ලලා..ඇවිත් සබන් දාල අත හෝදන් බත් කෑවේ...යස අගේට..

එදා අපිට ඒ දුන්නෙත්...එහෙම මුලික පුහුණුවක්..

ඉතුරු ටික ගිහින් කියවන්න...

මගේ රැකියාව ගැන යමක්... 

වෘත්තීය චිකිත්සාවෙන් කෙරෙන්නේ...දීර්ඝ කාලීනව හෝ කෙටි කාලීනව ආබාධ වලට ලක් වන පුද්ගලයන්ට..නැවත ක්‍රියාකාරී දිවියක් ලබා දීමට සහය  වීමයි...මෙහිදී රෝගියා ගේ නොහැකියාව වගේම ඉතුරු වී ඇති හැකියාවන්ද ඉතා අවධානයෙන් සලකනු ලබනවා..මොකද සමහර රෝගීන් ගත්තම...ඒ අය බොහෝ විට සිහි කල්පනාව පමණක් යන්තමට ඉතුරු වුන අය...ඒ ටික පවා මනුස්සයෙකුට කොයි තරම් වටිනවද කියලා දැනෙන්න නම්...එහෙම කෙනෙක් ව දකින්නම ඕන...

ඉතුරු ටික ගිහින් කියවන්න...

පිස්සු කිව්වට පිස්සුමත් නෙවෙයි...

දවසක් නන්නානේ එනවා..ගිනි පෙට්ටියක මල් ටිකක් දාගෙන....මම පුටුවක වාඩි වෙලා ඉන්නවා...ආවා ළඟටම...දුන්න මල් ටික..මම දැන් බය බිරාන්ත වෙලා බලන් ඉන්නවා ගන්නේ නැතුව...ඒ ගමන මට සැරයක් දැම්ම.."ගන්නයි කිව්වේ මේක"කියලා..මොනවා කරන්නද ..ගත්තා කියන්නකෝ..මෙන්න ඒ ගමන මට දන ගහල වැඳගෙන...ජීවිතේට අහල නැති ගාතා වගයක් කියනවා..මොනවා කරන්නද අහගෙන හිටිය...

ඊට පස්සේ නැගිටලා කියනවා..මම ඉතින් අදහන්නේ මේ වගේ අය විතරයි කියලා..මල් ටික ආපහු උදුරාගෙන වගේ අරගෙන නන්නානේ කිය කියා යන්න ගියා....

ඉතුරු ටික ගිහින් කියවන්න...

නිවැරදි තෝරා ගැනීමක්...

යම් කෙනෙකුට රෝද පුටුවක් තාවකාලික ව හෝ සදාකාලිකව භාවිතා කරන්නට සිදු වෙන්න පුළුවන්.

තාවකාලිකව ඇති වන අස්ථි බිඳීමකදී...එහෙමත් නැත්නම් යම් යම් රෝගාබාධ වලදී...තාවකාලිකව රෝදපුටුවක් භාවිතා කරන්නට කෙනෙකුට සිදු වෙන්න පුළුවනි.

ඒ වගේම තමයි...සුෂුම්නා ආබාධ වගේ දීර්ඝ කාලීන..සදාකාලික ආබාධ වලදී ...අදාළ කෙනාට එතනින් එහා ජීවිතයම රෝදපුටුව සමග ගත කරන්නට සිදු වෙනවා...

මේ කොයි අවධියේදී වුනත්...අපිට නිවැරදි තේරීමක් නැති වුවොත් ...ඉන් ඇති වෙන අනිසි ප්‍රතිඵල එමටයි...

ඉතුරු ටික ගිහින් කියවන්න...

තව ඔය වගේ වැඩිපුර කතාබහ කෙරෙන මාතෘකා ගැන අපි නොහිතන පැත්තක් සහ රැකියාවට අදාලව ලියවුනු, අපි කතා නොකරනම මාතෘකා කීපයක් ගැන ලියවිලා තියෙනවා... 

මට මේකේ ටිකක් හිතට වැදුනම පෝස්ට් එක තමයි ඔය රැකියාව ගැන ලියලා තියෙන පෝස්ට් එකේ මෙන්න මේ කෑල්ල... 

//එතකොට මට ආව වෘත්තීය තමයි..මේ වෘත්තීය චිකිත්සක කියන තනතුර...මේ ගැන මම කිසිම දෙයක් දන්නේ නැහැ..

අපේ අම්මා අඳුනන නර්ස් කෙනෙක් ගෙන් ඇහුවම කිව්වලු...අපෝ..ඒක හරියන එකක් නෙවෙයි...ඔය අංගොඩ වගේ හොස්පිටල් වල ලෙඩ්ඩුන්ට එක එක ඒවා උගන්නන එකයි ඕක කරලා කරන්න වෙන්නේ කියලා...//

මට හිතුන දේ තමයි අපේ සමාජයේ රැකියා සම්බන්ධයෙන් තෝරා ගැනීම් කරද්දි අපි කොච්චර අසරණ වෙනවද කියන එක... 

සම්ප්‍රදායික රැකියා කිහිපය සහ ( දොස්තර, ලෝයර්, ඉංජිනේරු, ටීචිං, නර්සිං, හමුදාව, ආණ්ඩුවේ ක්ලාක් කම, කම්පියුටර් සම්බන්ධ ඒවා, මැදපෙරදිග ගෘහ ‌සේවිකා, ගාමන්ට් ) තමන්ගේ සමීපතමයෙක් කරන රැකියාවක් නිසා වෙනත් රැකියාවක් ගැන දැනගන්න එකත් ඇරුනම අපේ රුකියා අවස්ථා පිළිබඳ දැනුම අන්තිම පහත මට්ටමක තියෙන්නේ...ඒ මදිවට ඔය රැකියා වලට තියෙනවනේ එක එක මට්ටම්... උසස් හරි පහත් හරි කියලා... ඕලෙවල් ෆේල් නං මෙහෙමයි, ඒ ලෙවල් ෆේල් නං මේක තමයි කොරන්න වෙන්නෙ, කම්පියුටර් ඉංග්‍රීසි නැතුව මොකක් වත් කොරන්න බෑ... අරකද මේකද කියලා කී දාහක් දේවල්ද... 

දැන් හරි හරියට වෘත්තීය අධ්‍යාපනය කියන මාතෘකාවත් කතා කෙරෙනවානේ... ඒත් ඇත්තටම මට නම් තේරෙන විදියට ඉස්කෝලෙ විශය මාලා තෝරගන්න කාලේ වෙන කොට අදටත් අපේ ළමයින්ගේ, දෙමව්පියන්ගේ මානසික මට්ටම් තියෙන්නේ යටත් විජිත කාලේ ඉඳලා ආපුවා... ඒ මදිවට මේ ඔක්කොම කැම්පස් යන්න කරන දැගලිල්ල.... ඒ ගැන නම් කතා කරලා වැඩක් නෑ.. 

මං මේ කියන්න දැඟළුවේ මේකයි... 

විශය මාලාවක් තෝරගනිද්දි තේරුමක් තියෙනවා නං “ මං දක්ෂ මේ පැත්තට.. මට මේ පැත්තෙන් යන්න පුළුවන් ” කියලා, එතනින්ම දරුවා පරිණත පුද්ගලයෙක් වීම පටන් ගන්නවා.... එයා යන්නේ මොන පැත්තෙන්ද කියලා අවුරුදු 15 වෙද්දි එයාට තේරුම් ගන්න පුලුවන් නම් අනවශ්‍ය කාලය නාස්ති කිරීම් වලින් ගොඩක් වැලකෙන්න පුළුවන්.. 

මට තේරෙන විදියට මේකට තියෙන ලොකුම බාධකේ තමයි රැකියා වෙළඳපොල ගැන නිසි අවබෝධයක් නැති කම... මට හිතුනා මේකට පුංචි උදව්වක් කරන්න... ඒ තමයි මං රැකියා කරපු ක්ෂේත්‍ර කීපයෙම තියෙන වැඩි ප්‍රසිද්ධියක් නැති රැකියා අවස්ථා කීපයක් ගැන කියන්න... මොකද මට හිතෙන විදියට මේ බ්ලොග් කියවලා අදහස් දක්වන බොහෝ දෙනෙක් ඉන්නවා යම් විදියකින් සම්ප්‍රදායික දෙමවුපියන්ට වඩා වෙනස් අය... තමන්ට කර ගන්න බැරි උන දේ දරුවො ලව්වා කරවන්න දඟලන්නේ නැති අය... දරුවන්ගේ නිදහසට ගරු කරන අය... ඒ වගේ අයට පුළුවන් මෙතනම හෝ තමන්ගේ බ්ලොග් එකේ හෝ තමන් රැකියාව කරන ක්ශේත්‍රයට අදාළ විස්තර ටිකක්, සහ අවශ්‍ය සුදුසුකම් ටිකක් ලියලා තියන්න... එතකොට ඒ විශය ගැන නොදන්න කෙනෙක්ට උනත් දැනුවත් වෙන්න පුළුවන්... 

( උදාහරණයක් විදියට දැන් ගාමන්ට් එකක් රැකියාවක් කියන්නේ ජුකී මැෂින් ක්‍රියාකරවීම විතරයි කියලා හිතං ඉන්න අය මහ ගොඩක් මේ ලංකාවේ ඉන්නවනේ... ඒත් ඇත්තටම ගාමන්ට් එකක් ඇතුලේ කොච්චර රැකියාවල් තියෙනවද කියන එක ඒ ක්ෂේත්‍රයේ ඉන්න කෙනෙක්ට කියලා දෙන්න පුලුවන් තව කෙනෙක්ට... ඒ ගැන නොදන්න කෙනෙක්ගෙන් ඇහුවොත් කියයි ... අපෝ.. ඒවා ගෑණු ළමයින්ට හොඳ රස්සා නෙවෙයි.. කියලා...හි හි) 

ඉතිං මං වැඩ කරපු එක ෆීල්ඩ් එකක් තමයි ෂිපිං ( Shipping/Maritime/ Marine)... මං වැඩ කළේ පෞද්ගලික ආයතනයක.. ලංකාවේ රජයේ ආයතනය විදියට වරාය අධිකාරිය යටතේ තියෙන අතරේ පෞද්ගලික ආයතනයක් විදියට SAGT ( South Asia Gateway Terminals) කියන ආයතනය වරායේ කොටසක් බදු අරන් තියෙනවා... මම ඔය ෆීල්ඩ් එකට සම්බන්ධ උනේ මගේ තාත්තා ඔය ආයතනයේ වැඩ කරපු නිසා... 

මේ තියෙන්නේ කොළඹ වරායේ SAGT ආයතනය අරන් තියෙන කොටස... ලේසියෙන් අඳුනගන්න පුළුවන් රතුයි සුදුයි ගාපු ක්‍රේන් වලින්... කහ පාටින් තියෙන්නේ JCT - Jaya Container Terminal එක... 

ෂිපිං වල ප්‍රධාන කොටස් කීපයක් තියෙනවා.. ( මේ මං දළ වශයෙන් මගේ අත්දැකීම් වලින් ලියන්නේ.. වැරදීම් වෙන්න පුලුවන්...) එකක් කෙලින්ම වරායට සම්බන්ධ ආයතන.. තව එකක් තමයි ප්‍රධාන කන්ටේනර් සහ මගී ප්‍රවාහන ( Container lines and Passenger lines)විශාල සමාගම් වල නිල ඒජන්තකරුවෝ... ( Eg : Hapag lloyd, Hyundai- Aitken Spence / CMA CGM - CMA CGM Lanka/ Maersk line - Maersk Lanka) තව කට්ටියක් තමයි Freight Forwarding and cargo services කට්ටිය...  Cargo Clearing කට්ටියත් services වලටම සම්බන්ධ උනාට ක්ලියරින් විතරක්ම කරන ආයතනත් තියෙනවා....  

මෙයාව නම් කරලා තියෙන්නේ ලංකාවේ ප්‍රධාන වරායේ නමින්... මේක Hapag lloyd ලයින් එකේ නැවක්... අඩි 20 කන්ටේනර් 8749 ක් එකවර ලෝඩ් කරන්න පුලුවන්... 

දැන් මෙතන .... ෂිපිං කියන්නේ නැව් වල වැඩ කරන එකනේ... අපොයි ඔය නැව් වල නම් යන්න බෑ... කියලා හිතං හිටිය කට්ටිය ඉන්නවනං දැනගන්නත් එක්ක මේ කියන්නේ මං මේ කියන ඔක්කොම ගොඩබිම ඉඳලා කරන රැකියා... ඒ වගේම මේ හැම ආයතනයකම ගෑණු ළමයිනුත් වැඩ කරනවා... 

ඒ ගෑණු ළමයි වැඩ කරන අංශ ප්‍රධානවම තියෙන්නේ ලියකියවිලි ( Documentation) අංශ වල... මේවගේ තියෙනවා නීතිමය අංශ, එකවුන්ට් ( ඒක නම් දන්නවනේ) අංශ... ඒ වගේම ඉහල තනතුරුවලත් කාන්තා පර්ශවය ඉන්නවා ඕනේ තරම්... 

ක්ලාක්ස්ලා, එක්සෙකටිවු ලා, මැනේජර්ලා, එකවුන්ටන්ලා ඕනෙ තරම් ඉන්නවා... 

කොල්ලන්ටත් ඕනේ තරම් ජොබ් තියෙනවා... ඒ වගේම කාසා/ CASA - Ceylon Association of Ships' Agents) එකේ සහ CINEC - Colombo International Nautical & Engineering College  / තේරෙන බාසාවෙන් CINEC Maritime campus එකේ තියෙනවා පාඨමාලා, පුංචිම රැකියාවෙ ඉඳන් ඉහලට යනකම්ම... 

මේකට ඉංග්‍රීසි දැනුම, කම්පියුටර් දැනුම යම්තරමකට ඕනේ... හැබැයි ඔය දෙකේම පරතෙරෙට යන්න උවමනාවක් නෑ... ඉස්කෝලේ ඉංග්‍රීසි ඉගෙන ගත්තනං, කම්පියුටරේක වර්ඩ්, එක්සෙල් වගේ සොෆ්ට්වෙයාර්වල වැඩ කරන්න දන්නවානං, තව දුරටත් ඉගෙන ගන්න ආසාවක් තියෙනවා නං, ඉතුරු ටික සිම්පල්... 

මේ ජොබ්ස් වල තියෙන අමාරුම සහ වටිනාම දේ මං දැන් කියන්නම්... ඒ තමයි මේ ජොබ් වල ටයි දාලා, සාරි , ස්කර්ට්ස් ඇන්ඩ් බ්ලවුස් ඇඳලා ගියාට මහන්සි වෙලා වැඩ කරන්න වෙනවා... ඒසී රූම් වල, කැරකෙන පුටුවේ වාඩි වෙලා අලි බඩට උඩින් ටයි එක දාගෙන ඉන්න තැනට එන්න, ඇති වෙන්න මහන්සි වෙන්න වෙනවා... හැබැයි ඕලෙවල් ෆේල් වෙලා ක්ලාක් කෙනෙක් විදියට ආපු කෙනාටත් මේ තැනට එන්න පුළුවන්... එකම දේ ඉගෙන ගන්න ඕනේ.. උත්සාහ කරන්න ඕනේ... මහන්සි වෙන්න ඕනේ... රස්සාව ආදායම් මාර්ගයක් විතරක් කරගන්නේ නැතුව ඒකට ආසාවෙන් කරනවා නම් ගොඩ යන්න පුළුවන්... එහෙම නැත්තං පටං ගත්ත තැනම කාල් ගගා ඉන්නත් පුළුවන්.. තමන්ගේ කැමැත්ත.... 

මේ අනතුරකට ලක් වෙච්ච කන්ටේනර් නැවක්... පේනවනේ ඇලවෙලා, ‌හොම්බෙන් ගිහින් තියෙන හැටි.... 

මේ මම කිව්වේ වරායට කෙලින්ම සම්බන්ධ රැකියා ගැන නෙවෙයි.. වරායෙන් පිට වැඩ කරන Freight forwarding and cargo services, Main line agents ලා වගේ ආයතන ගැන විතරයි... වරායට කෙලින්ම සම්බන්ධ රකියා ගැන වෙනම ලියන්න වෙනවා.. ඒ තරම් ගොඩක් තියෙනවා.. ඒ වගේම ඒවට පාඨමාලා දැන් NAITA - National Apprentice and Industrial Training Authority එකේ තියෙනවා.... හැබැයි NAITA එකේ මේ වගේ පාඨමාලා වලට ඇප්ලයි කරන්න වයස 18ට කලින් වෙන්න ඕනේ... ( ඒ කියන්නේ ඒ ලෙවල් කරලා රිසල්ට්ස් එනකම් බලං හිටියොත් වැඩේ හබක්) .. ඒක නිසා මේ ක්ෂේත්‍රයට යන්න අදහසක් තියෙනවා නං ටිකක් හොයලා බලන්න... මේ තියෙන්නේ ෂිපිං සම්බන්ධව මගේ ආසම වෙඩ් අඩවිය... මං මේකෙන් ගොඩක් දේවල් ඉගෙන ගත්තා... ඒ වගේම මේක ජ්‍යාත්‍යන්තර ප්‍රමිති වලට අනුව යන විස්තර තියෙන සයිට් එකක්... http://www.hapag-lloyd.com  මගේ අත්දැකීම නං ඕනෙම කෂේත්‍රයක් ගැන ඉගෙන ගන්නකොට ඒ ගැන ආසාව ඇති වෙනවා... ආසාවක් තියෙනවා නම් ඉගෙන ගන්න හිතෙනවා...  ඉගෙන ගන්නකොට ඉහලට යන්න බැරිකමක් නෑ.... හි හි... 

(මේක ඇතුලේ Sea freight and Air freight කියලා කොටස් දෙකක් තියෙනවා... මේ දෙකම මේ සමහර ආයතන වල කෙරෙනවා... මං ලිව්වේ  Sea freight ගැන විතරයි.. ) 

( මේක තමයි ප්‍රධාන දේ... ප්‍රවාහනය... ගොඩබිමින්, අහසින්, මුහුදෙන්.. ඕක ඇතුලේ තමයි මේ ජොබ්ස් ඔක්කොම තියෙන්‌නේ...)  

මෙයා නං ළඟදි දවසක ලංකාවට ආයුබෝවන් කියලා ආපහු ගියා... මට නං මේකේ රවුමක් යන්නත් අවස්ථාව හම්බුනා.. ඒ ඇරෙන්න ෂිපිං ෆීල්ඩ් එකේ ඉන්නවා ජීවිතේට වරායට අඩිය තියලා නැති කට්ටියත්... හි හි

අනිත් ක්ෂේත්‍රය, ඒ කිව්වේ ප්‍රින්ටිං ගැන වෙන දවසක කියන්නම්... දැනට ඇති වගේ.... මේකත් හොඳටම දිග වැඩියි... 

ප/ලි : මේක කියවලා මේ විදියට ලියලා තියන එක හොඳයි කියලා හිතෙන කෙනෙක් ඉන්නවා නං, කැමති නම් කමෙන්ට් එකක් දාලා තමන්ගේ රැකියා ක්ෂේත්‍රය ගැන පොඩි විස්තරයක් දැම්මට කමක් නෑ... එක්කෙනෙක්ට හරි ප්‍රයෝජනයක් උනානං එච්චරයි මට ඕනේ.. හි හි