පාරමී දම් වලට පූර්විකාවක්...

පාරමී දම් පුරමු අප දෙදෙනා...

මටම අයියණ්ඩියක වී ඔබ

නැගනි වී මා .. එකම මවු කුස.. 

සසර මතු දා.. උපත ලබනට... 

පාරමී දම් පුරමු අප දෙදෙනා... 

ගවුම් පොඩියක් මටත් අන්දා.. 

කොණ්ඩ කරලක් හිස පළන්දා.. 

යනෙන මාවත දකුණු පැත්තෙන්.. 

මාව පාසල් .. එක්කරන් යන

මටම ඔබ අයියණ්ඩියක වේවා... 

ජාති ජාතිත් සංසාරේ.. 

පාරමී දම් පුරමු අප දෙදෙනා... 

ළමා විය ඉක්මවා දවසක.. 

පංචකල්‍යාණියක වී මා.. 

සිරිත් ලෙස කුලගෙයට යන දා.. 

හීනයක් සේ මතක් වෙයි මට

අපේ අසරණ බිඳුණු පෙම් ලෝකේ.. 

පූර්ව ආත්මෙක සංසාරේ... 

පාරමී දම් පුරමු අප දෙදෙනා.. 

නීලා වික්‍රමසිංහ කියන්නේ මං පුදුම ආස ගායිකාවක්... මට මතක විදියට මං පොඩි කාලේ ඉඳලා ආසම කරපු ගීත කීපයම ඇයගේ.. පාරමී දම්, බෝධියේ විහාරයේ, කීන දම් මිටක්, සූසැට බරණින්, මාස්ටර් සර් වගේ ගීත වලට මං ආස කළේ තේරුම දැන ගෙනම කියලා කියන්නත් බෑ.. මොකද එච්චර දෙයක් දැනගන්න කලින් ඉඳලම මං ඔය සින්දු මිමිණුවා කියලා අපේ අම්මා කියන නිසා... 

කීන දම් මිටක් කඩං ආවා .. මගේ නංගෝ.. 

කාට වත් නෙමෙයි නඟාටයි නංගෝ... 

පොඩි කාලේ.. වාගෙ අපී... 

ඔන්න ඔට්ටුයි කියලා.. 

හැංගිමුත්තා හොයාලා.. 

හැංගෙමුදෝ අයියේ... 

පුංචි හීනෙන් ගෝනි බිල්ලෝ .. නංගි අල්ලන් යන්න ඒවී... 

මං බය නෑ නේ .. අයියා මා ළඟ ඉන්නේ.. තුන් යම රෑ පානේ... 

කීන දම් මිටක් කඩං ආවා .. මගේ නංගෝ.. 

කාට වත් නෙමෙයි නඟාටයි නංගෝ... 

ඉරිඟු යායෙන් කිරළ ගාලෙන්.. කිරි වැදීලා කිරි ගොයමේ... 

නෑ නෑ අයියේ .. ඒ පින මේ ගම්මානේ.. සෝවුරු පින් මහිමේ.... 

කීන දම් මිටක් කඩං ආවා .. මගේ නංගෝ.. 

කාට වත් නෙමෙයි නඟාටයි නංගෝ... 

මිල්ටන් මල්ලවාරච්චි එක්ක නීලා කියන මේ ගීතයත් මට අවුරුදු 17ක් විතර වෙන කාලෙදි හිතට බොහොම තදින් වැදුන ගීතයක් උනා.. ඔය කාලෙදි ඇත්තටම මටත් අයියා කෙනෙක් හිටියා නං කොච්චර හොදද කියලා හිතිච්ච වාර අනන්තයි.. ඒක ඉතිං පස්සෙන් එන හැම එකාම එක්ක යාලු වෙන්න බැරි කමට හදාගත්ත දෙයක් කියලා කාට හරි හිතෙන්නත් බැරි නෑ.. ඒත් මම ඇත්තටම හිතන්නේ මට අයියා කෙනෙක් නැති එක ලොකු අඩුවක් කියලා මට දැනුන නිසා මම එහෙම හිතුවා කියලා.. කොහොමත් මගේ වටේට අයියලා රොත්තක් හිටියා ඒ කාලේ.. හි හි... 

කොහොම හරි මේ පාරමී දම් කියන සින්දුවේ කතාව මගේ හිතට කොච්චර තදට වැදුනද කියලා කිව්වොත් මට මේකත් එක්ක ලොකු කතාවක් හිතේ ඇඳෙන්න පටන් ගත්තා... ඒ කලේ මට පොත් ලිවිල්ලේ ආසාවත් තදට හිතට වැදිලා තිබුනේ... මං මුලින්ම පොතක් ලියන්න පටන් ගන්නේ 8 වසරෙදි .. වීර කතාවක් වෙච්ච ඒක ඉවර උනේ 11 දි විතර.. මට වීර කතා ලියන්න පුළුවන් උනත් ආදර කතාවක් ලියන්න බැරි වෙයි කියන බය හිතේ තිබ්බා.. ඒකට හේතුව ආදර කතා ගැන මට එච්චර අත්දැකීම් නැති එක සහ මොන දේ ලියලා දැම්මත් රොමැන්ටික් සීන් ලියන්න ( සහ කියවන්නත් ) බැරි ගතියක් මගේ තිබ්බ එක... රොමැන්ටික් සීන් නිකම්ම විහිළු වලින් ලිස්සලා යන විදියක් තමයි මගේ අතින් ලියවිච්ච හැම කතාවකම තිබ්බේ.... 

ඒත් මට පුදුම විදියට ඕනේ උනා මේ කතාව ලියන්න... ඉතිං ඕලෙවල් පාස් වෙලා අනුලා එකට ආපු දවස් වලම ලියන්න පටන් ගත්ත මේ පොත, එක හුස්මට ලියාගෙන ගිහින් මාස 6ක් ඇතුලත ලියලා ඉවර කළා මම..  හැමදාම උදේට ඔය පොතත් තුරුළු කරන් ඉස්කෝලේ එන මං, ආපු ගමන් කරන්නේ මුල්ලක් අල්ලන් මේක ලියන්න ගන්න එක... 

ඇත්තටම ඉක්මණට ලියලා ඉවර කළා උනත්, මේ පොත මම අවුරදු දෙකක් තිස්සේ, එක එක වෙනස් කම් කර කර, ආයිත් ලිව්වා.. අන්තිමට මේක කෙනෙක්ට කියවන්න දෙන තරමට සෑහීමකට පත් උනාට පස්සේ තමයි මං ඒ වැඩේ නැවැත්තුවෙ.. හි හි

ළඟදි ගෙදර ගිය දවසක පොත් රැක් එකේ තිබිලා ඕක ආයිත් මට අහුවුනා.. ගෙදර ගෙනල්ලා කියවගෙන යනකොට මටම හිනා සමහර ඒවා වලට.. ඒත් අදටත් මං ඒ පොතට ආසයි... හරිම මෝඩ, බොළඳ ගතියක් තිබ්බත්, නොමේරෑ ගතියක්, කවදාවත් වෙන්නේ නැති වගේ දේවල් තිබ්බත්, ඒ කාලේ මගේ හිතේ ස්වභාවය, මං ආස කරපු දේවල් සහ මං මවපු හීන මේ පොත ඇතුලේ තියෙනවා කියලා මං හිතෙන්නේ... 

ඉතිං මාස දෙකක් විතර තිස්සේ කල්පනා කළාට පස්සේ මං හිතුවා කොටස් වශයෙන් මේ පොත බ්ලොග් එකේ දාන්න ඕනේ කියලා... ඇත්තටම මං මෙච්චර කල් මේක පස්සට දැම්මේ, මේක දැම්මට පස්සේ, හිරු කියලා කට්ටිය දැනගෙන ඉන්න කෙනාගේ ඇතුල් පැත්තේ ඉන්න මෝඩ කෙල්ලව හැමෝටම පේන්න ගනී කියලා බය වෙලා.. හි හි... ඒත් මේ පොත ලිව්වේ ඉස්කෝලේ යන කාලේ නිසත්, ඒ අවුරුදු 12කට විතර කලින් නිසත්, මේ‌ කතාව ඒ වයසේ ඉන්න කෙල්ලෙක්ගේ මානසික මට්ටමෙන් කියවන්න පුළුවන් අය මේ බ්ලොග් කියවන අය අතරේ ඉන්නවා කියලා හිතෙන නිසාත් මං මේ කතාව දානවා... 

දැං ආපහු කියවන කොට, ආයිමත් කපලා කොටලා හදන්න හිතෙන තැන් ගොඩක් තිබ්බත් මං හිතනවා එහෙම කළොත් මේ කතාවේ තියෙන ලාමක ටිං ටිං ගතිය නැති වෙයි කියලා.. ( ඒක තමයි මට මේ පොත කියවපු ගොඩක් අයගෙන් ලැබිච්ච ප්‍රතිචාරේ.. හි හි )  ඒක නිසා ඔන්න ලියලා තිබ්බ විදියටම දාන්න හිත හදා ගත්තා... හි හි

මේ සටහන ලියවෙන්නේ මං ලියපු පාරමී දම් (නව) කතාවට පූර්විකාවක් විදියට... පුළුවන් විදියට මේ කතාව කොටස් වශයෙන් ඉදිරිපත් කරන්න මං බලාපොරොත්තු වෙනවා.. ඉස්කෝලේ යන ළමයෙක්ගේ මානසික මට්ටමෙන් මේ කතාව බලන්න කියන්න ඕනේ නිසයි මෙච්චර දිග පූර්විකාවක් ලියන්න සිද්ධ උනේ... හි හි