අපේ සිංහල පන්තිය... (සුදු හුණු ගෑමක් නොවේ....)

මුලින්ම කියන්න ඕනේ නිදහසට කරුණක්....

මේ ටික ලියන්න හිතුවේ කලින් ලියපු කෝච්චි පොස්ට් එකේ දි කීප දෙනෙකුටම අනිවා ලියනවා කියලා පොරොන්දු උන නිසාවෙන්....

ටික දවසක් තිස්සේ මේ බ්ලොග් එකේ දාපු පොස්ට් වල කාටවත් මඩ ගහන විදියටවත්, කාටවත් සුදු හුණු ගෑමක් විදියටවත් පොස්ට් එකක්වත් දැම්මේ නෑ කියලා ඉතිං පරණ පෝස්ට් කියවපු කට්ටිය දන්නවානේ... සාමාන්‍යයෙන් මම කෙනෙකුගේ නමක් යොදා ගන්නේ ගොඩක් දුරට හිතලා.... බ්ලොග් ලියන කෙනෙකුගේ නමක් වත් සාමාන්‍යයෙන් මේකේ දාන්නේ නෑ මම ලින්ක් එකක් නොදා... ලියන්න ගත්තේ ළඟදි නිසා කට්ටියගේ මතවාද, අදහස්, කැමති අකමැති දේවල් ගැන මට ඒ තරම් දැනුමක් තාමත් නෑ...

සන්නස්ගල කියන චරිතය ගැන අවුරුදු 11කට කිට්ටු කාලයක් තිස්සේ එක එක මතවාද ගැන වෙච්ච සාකච්ඡා වලදි මම තේරුම් ගත්ත දෙයක් තමයි මේ නම මොනම දේකදි වත් යොදා ගැනීමේදී පුදුමාකාර විදියට පරිස්සමි විය යුතු බව.... සහ ගල් මුල් ප්‍රහාර, උණුසුම් සාකච්ඡා බලාපොරොත්තු විය යුතු බව.... ඒත් මම මේ ලියන්න හදන්නේ උපුල් ශාන්ත සන්නස්ගල නැමති චරිතය ගැන නෙවෙයි....ඒ කිව්වේ චිත්‍රපටි පිටපත් රචකයා හෝ කවියා හෝ නවකතා රචකයා හෝ ගීත රචකයා හෝ ඒ.ජා.පෙන් ඡන්දේ ඉල්ලන්න ගිහිල්ලා නූලෙන් ඒක අතෑරපු, අද වෙනකොට මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයාට කඩේ යන කෙනෙක් විදියට පේන පුද්ගලයා හෝ ගැන නෙවෙයි... 2003 ඒලෙවල් අපේ සිංහල පන්තියේ හිටපු ළමයෙක් හැටියට සන්නස්ගල නැමති ගුරුවරයා ගැන එදා මෙදා තුර මගේ හිතේ රැදුනු, ඇදුනු මගේ මතක සහ මගේ අදහස් ටික විතරයි.....

හරි.. නිදහසට කරුණු ඉවරයි.... දැං අතීත කතාවට.....

ගොඩක් කට්ටිය වැස්සකට හරි නුගේගොඩ රොටරි එක පැත්තේ ගිහිල්ලා ඇතිනේ... නැති අයට කියන්න තියෙන්නේ 2001දි අපේ සිංහල පන්තියේ ඔක්කෝම ළමයි ටික දාන්න පුළුවන් තරම් ලොකු හෝල් එකක් තිබුනේ නැති බව....(මේ කියන්නේ තියරි එක.. රිවිෂන් එකත් සෙට් උනාම කිට්ටු කරන්න බෑ...) ඉතිං පන්ති වල මුල දවස් වල බොහොම අමාරුවෙන් තමයි අපි වාඩි වෙලා හිටියේ... දැං ඔය කාලේ මං පන්ති ගියේ කලර්ඩ්... මොකද ඒ වෙනකොටත් මට ඉස්කෝලයක් හම්බුවෙලා තිබුනේ නෑ.... ඉස්සරහම පේලි වල හිටපු කෙල්ලෝ සෙට් එකේ සමාජිකයෙක් තමයි මාත්... හාපෝ.. එහෙම දුකක්... මතක් වෙනකොටත් ඇඩෙනවා....දවස් දෙක තුනක් යන කොට සුදු ගවුම් ගොඩේ කලර්ඩ් ගහලා හිටපු මාව සර්ට නෝට් උනා.. ඒ පළවෙනි පාරට.... තාමත් අහපු ටික මතකයි....

“ මොකද කෙල්ල පාට ඇදලා..... “

“ඉස්කෝලයක් හම්බුන් නෑ සර් තාම....“

“ ඇයි කලින් ගිය එක...“

“ එකෙන් අස් උනා සර්....“

“ ඇයි ඒක හොද මදිද....“

“ නෑ සර්... මං කරන සබ්ජෙක්ට් එකක් ඒකේ නෑ. ඒකයි....“

“ හම්මි... “

මාස දෙක තුනක් ගියා... දැං මට ඉස්කෝලයක් තියෙනවා... ළඟම එකක්... ටර්ම් නිවාඩු දෙන දවසේ සර් 1 ඉදලා ක්ලාස් දැම්මා.... අපේ ඉස්කෝලේ කට්ටියම එදාට ඉස්කෝලේ යන්න ඕනේ කියලා වැඩේට විරෝධය පෑවා..... මෙන්න මෙයා හෙන සද්දයක් දැම්මා එදාට ඉස්කෝලේ ගියත් වැඩක් කරන්නෙ නෑ නේ. පන්ති එන්න කියලා.... අපි ඒත් බෑ කිව්වා...හේතුව එදාට ප්‍රො‌ෙජක්ට් ප්‍රපෝසල් බාර දෙන්න තිබ්බ එක.... ඒ පාර සද්දේ වහලා හා එහෙනම් කමක් නෑ. පරක්කු වෙලා එන්න. හැබැයි යුනිෆොම් ආවේ නැත්තම් ඇතුලට ගන් නෑ කිව්වා... ඔන්න පළවෙනි පාර සර් එක්ක වලි දාගත්තා....

ටික දවසකට පස්‌ෙසේ තමා අපිට අලුතින් හදපු ලොකු ශාලාවට යන්න හම්බුනේ... හෝල් එක පිරෙන්න ළමයි හිටියේ අපේ පන්තියේ විතරක් නිසා අපි ඒකට කිව්වේ සන්නස්ගල ශාලාව කියලා... දැන් නම් වෙන නමක් ඇති.... ඔන්න අපි දැන් අත පය දිගෑරලා ඉදගන්නවා. මෙන්න එක දවසක් එකපාරටම පන්තියට කඩන් පාත් වෙච්ච සර් කොල්ලන්ට බෝම්බයක් අතෑරියා... මොකද්ද ඒ.... පිටිපස්සේ සීට් අල්ලගෙන හොදට සැපසේ පිස්සු නට නට හිටපු කොල්ලො ටික ඉස්සරහාම ඩෙස් 12 ට හිර කරපු එක...... දැන් ඔය හෝල් එකේ සටේජ් එක ඉස්සරහා ඩෙස් පේලි 5ක් තියෙනවා... එතකොට කොල්ලන්ට ඩෙස් 60ක් නිකම්ම වෙන් වුනා... ඇයි හාමුදුරු කොල්ලො ටික.. ඒ කට්ටියත් ඉස්සරහා තමා... සිවුර පොරෝ ගත්තට ජාන වෙනස් වෙලා නෑ නේ..... ( මෙහෙම කිව්වට තරහා වෙන්න එපා... එතන වැඩිපුර හිටියේ හාමුදුරු කොල්ලො තමයි..අපි ඊට පිටිපස්සෙන් හිටපු නිසා අපි දන්නවා කට්ටියගේ වැඩ...)දැං කෙල්ලෝ පිටිපස්සේ...

ඔය කාලේ සන්නස්ගල‌ගේ ක්ලාස් යනවා කිව්වම ඩෝං ගාලා ලැබිච්ච ප්‍රතිචාර තුනක් තිබුනා..... කටින් දෙකයි, හිතින් එකයි... කටින් මෙන්න මේ දෙක... “අපෝ... සන්නස්ගල සර් හරියට කුණුහරුප කියනවා නේ......“ “ සන්නස්ගලයගේ ක්ලාස් එකේ ගාන වැඩියි නේ.... පොත් සෙට් එකම මාර ගනන් ... මිනිහා ඒකෙන් හොදට ගරා ගන්නවා නේද.....“ එතකොට හිතින්.... “ සන්නස්ගලයා මොනවා කළත් හැබැයි විබාගේ නම් ගොඩ දානවා ෂුවර්....“

දැං ඉතිං මට හැමදාම එන පුරස්නේ එනවා...... පෝස්ට් එක දිග වැඩි වේගෙන එන්නේ..... මොකද කොරන්නේ...රස කතා ටික පැත්තකින් තියලා මාතෘකාවට බහිනවද......?

ඔන්නොහෙ ලියනවා... අතින් යන එකක් යෑ...

දැං ලියන්න යන්නේ මං හිතන විදියට මේකෙ වැදගත්ම දේ... ඒ තමයි ඒ දවස්වල අපේ සයිකලොජි එක....බර වචන වලින් කියනවා නම් ඒ දවස්වල ඒ ලෙවල් ක්ලාස් වල හිටිය එවුන්ගේ හිත් වල හැටි..... ( දැං එවුන් නම් මෙහෙමද දන් නෑ.... අපේ මල්ලි කියන විදියට නම් 2009 දි විතරත් ඒ තත්වෙම තමා තිබිලා තියෙන්නේ....)

මේ ක්ලාස් වලට නානාප්‍රකාර ඉස්කෝල වල ළමයි ආවානේ.... කාන්තා පාසල්, පිරිමි පාසල් සහ මිශ්‍ර පාසල් වගේම ‌ලොකු ඉස්කෝල, පොඩි පහේ ඉස්කෝල සහ ඈත ඉස්කෝල... තව හොද ඉස්කෝල සහ චාටර් ඉස්කෝලත් හිටියා.... නම් කියන්න ඕනේ නෑ නේ.... ඊට පස්සේ හිටියා දෙවනි පාර විභාගේ කරන අය.... ( තුන්වෙනි පාර කරන අයත් හිටියා.. හැබැයි ටිකයි....)

දැං ආයිත් මතක් කරන්න ඕනේ දෙයක් තියෙනවා.... මේ හැම දෙයක්ම දිහා මං බැලුවේ ම‌ෙග් මට්ටමින් කියලා.....බහුතරයා මගේ මට්ටමේ තමා ඉතිං.... හි හි...

ඉතිං ඔතන වැඩිපුර හිටියේ අද ඊයේ සමාජෙට පය තිබ්බ නවකයෝ ටිකක් තමයි.... ඔව් ඔව්... ඒ කාලේ අපි ලොකු අය කියලා හිතාගෙන හිටියට දැන්නේ තේරෙන්නේ මොන මැට්ටෝ ටිකක්ද කියලා......ඒ කියන්නේ ඕලෙවල් වෙනකම් ක්ලාස් නොගියපු, එහෙම නැත්තම් ගෲප් ක්ලාස් වලට ගිය , ස්කූල් වෑන් එකෙන් පිට බස් එකක වත් නොගිය එහෙමත් නැත්තම් එදා වෙනකම්ම අම්මලත් එක්ක ඉස්කෝලෙ ගිය, ඉස්කෝල වල ප්‍රිෆෙක්ට් ලා වැනි හොද ළමයි සහ ඉස්කෝල වල නටන්න පුළුවන් නාඩගම් ඔක්කොම නටලා යන්තම් ඕලෙවල් ගොඩ දාගෙන ගනං වලට S එකක් අරං දෙන්නං කියලා ණයට ඒලෙවල් කරන්න ආපු අපත සෙට් එකකුත් හිටියා......( Art subjects විතරනේ එයාලට කරන්න දෙන්නේ.....)

හරි... දැං ඔය සෙට් එකටම සන්නස්ගල කියන්නේ වීරයෙක්.... (ම්ම්ම්.... දැන් නේ කතාවට එන්ටර් ද ඩ්‍රැගන් වෙන්නේ නේද....? කට්ටිය දන්නවානේ මම වටේ යන්න දස්සයා කියලා...)

ඇයි එහෙම වෙන්නේ....? ඔන්න මෙහෙමයි....

ඔය කාලෙදි කොල්ලන්ට කෙල්ලන්ට රෝල් මොඩ්ල් කියලා ජාතියක් ඕනේ වෙනවා කියලා සයිකොලොජි පොත් වල තියෙනවා.. ගොඩක් වෙලාව ඔය ගණයට වැටෙන්නේ ගුරුවරු,(ඉස්කෝල ගුරුවරියන් රෝල් මොඩ්ල් චරිත වෙනවා මම දැකලම නෑ... ඉන්න පුළුවන් ඒ උනාට...) ක්‍රීඩක ක්‍රීඩිකා, ගායක ගායිකා , නළු නිළි වගේ චරිත... (දේශපාලන චරිත රෝල් මොඩ්ල් වෙන්නේ කැම්පස් ගියාමනේ.. මේ කාලෙදි එහෙම අය ඉන්නේ ටික දෙනයි.. මොකද ගෙවල් වල තදබල දේශපාලනික පරිසරයක් තියෙන අයට විතරනේ මේ සබ්ජෙක්ට් එක අහුවෙන්නේ..)

ඉතිං ගුරුවරු අතරින් එක්තරා විදියක රෝල් මොඩ්ල් චරිතයක් තමයි සන්නස්ගල කියන්නේ... ඇයි කියනවා නම් ගොඩක් ළමයින්ට මේ වගේ කතා කරන, මේ වගේ අදහස් තියෙන, මේ වගේ ...ම්ම්ම්.... අපි කියමු කුප්‍රකට කියලා.... චරිතයක් ගුරුවරයෙක් විදියට ලැබෙන්නේ ගොඩක් වෙලාවට පළවෙනි වතාවට..... හරියටම කියනවා නම් ළමයින්ට අව්‍යාජ වැඩිහිටියෙක් ව්දියට සහ පොරක් වගේ ගුරුවරයෙක් විදියට ඕනෙ දෙයක් අහන්න පුළුවන් කෙනෙක්.... ( මේ කාලෙදි තනි තටුවෙන් පියාඹන්න ඇවිල්ලා නෑ... අර වස්සාන සිහිනය චිත්තරපටිය ඇවිල්ලත් නෑ හොදේ....)

මුල දවස්වල කියන මෙන්න මේ දේ බලන්න...

“ මේ ඉන්න එකෙක්වත් මගේ ගෝලයෝ නෙවෙයි.... මම ගෝලයෝ හදන්නේ නෑ.. මම ගුරුවරුයෙක්... මට ඉන්නේ ශිෂ්‍යයෝ විතරයි.... එකෙක්වත් කියන් නෑ මම සන්නස්ගලගේ ගෝලයෙක් කියලා හරි ද....?

මෙන්න තව කතාවක් ළමයින්ගේ හිත් දිනා ගන්න.... මේක ටිකක් දිගයි...

එක කොල්ලෙක්ව අල්ලගන්නවා.. (අපි එකෙක් වත් සර් ඇඟිල්ල දික් කරලා පෙන්නුවට නැගිට්න්නේ නම් නෑ..ඒක මට නම් මුලදි ගොඩක් අමාරු උනා.. පුරුද්දට නැගිට්ටවෙනවා... )

“ කොල්ලෝ.... නිවාඩු දවසට උදේට නැගිට්ට ගමන් මොනාද කරන්නේ..... “

“ දත් මැදලා මූණ හෝදනවා....“ අන්දුන් කුන්දුන් වෙච්ච කොල්ලා ලේසියෙන් ගැලවෙනවා... එහෙමද... නෑ..... තව තියෙනවා...

“ හැබෑට.... කී දෙනෙක් එහෙම කරනවාද.....“

ඔන්න දැං කෙල්ලන්ට ලකුණු දා ගන්න කොල්ලෝ එක එකා සහ කොල්ලන්ට ලකුනු දා ගන්න කෙල්ලොත් ඔලු වනනවා.... හිමිං මං මං ගානවා...

“ ඇත්තට.... කී දෙනෙක් නැගිට්ට ගමන් කුස්සියට රිංගලා කන්න තියෙන්නේ මොනාද කියලා භාජන ඇර ඇර බලනව ද.... රොටියක් එහෙම තියෙනවනං කඩා ගෙන කන්නැද්ද.....“ හා... දැං දීපංකෝ උත්තර.. ඔක්කොම හොරට හිනා වෙනවා... ඇත්තට ඉතිං මාත් ඒ ජාතියේ තමා......හි හි... ( දැං ඔය අස්සට සර් එයාගේ පරණ දුක හිතෙන කතාවකුත් කියනවා... ඒකට ළමයි තවත් අහු වෙනවා... ඒ කාලේ විශ්වාස කලාට දැන් නම් ඒ තරම් විශ්වාසයක් ඕවා ගැන නැති හින්දා මම මෙතන කියන්නේ නෑ...)

අම්මට හුඩු... සර්කාරයා මේ වගේ ඒවා කියනකොට කොල්ලන්ට මාර ජොලි... ඇයි ඉතිං උන්ගේ ජාතියෙම නේ..... කෙල්ලන්ටත් ලැජ්ජාවෙන් උනත් පිළිගන්න වෙනවා අපිත් ඒ ජාතියේ තමා කියලා....

ආ ඇයි සරමේ කතාව... ඒකත් කියන්නම්කෝ... මේ කතාව එන්නේ මට මතක විදියට නූතන පද්‍ය එකේ එකක් කරන කොට...

( මේවා සර් කියන්නේ ඇක්ට් කර කර... මම පුළුවන් විදියට ඇක්ටින් පාරත් ලියන්නම් හොදේ... නැත්තම් ගතියක් නෑ... )

කොල්ලෝ නිදා ගන්න ගියාම සරම තද කරගෙන, රෙද්දත් පොරව ගෙන නිදා ගත්තට, නැගිටිනකොට රෙද්ද ඇද පල්ලේ... සරම යන්තම් කකුල් දෙකේ පැටලිලා තියෙනවා... ඉතිං නැගිටලා, මූණ හෝදගෙන සරමට යටින් කලිසම ඇදගෙන සරම රෝල් කරලා බිමට දාලා ඒක උඩින් පැනලා අනිත් ඇදුම් ටික ඇදගෙන යනවා ඉස්කෝලේ... හවසට ඇවිල්ලා අර වලල්ලට උඩින් පැනලා සරම කටින් අල්ලන් කලිසම ගලෝලා දාලා සරම ඇද ගන්නවා....

( දැං ඉතිං ඔය ටික ඇක්ට් කරනකොට කොහොමද අර කොට, අලි බඩගෙඩියකුත් එක්ක මනුස්සයෙක්, අඩි 4ක් විතර උස ස්ටේජ් එකක ඉදන්....)

හරි ඉතිං බොරුද.... අපි බඩවල් අල්ලන් හිනා වෙනවා... (අපේ මහත්තයා ඔය ටික ඔය විදියටම කරනකොට මට තාමත් ඔය කතාව මතක් වෙලා හිනා යනවා.....)

කෙල්ලන්ටත් ඔය වගේම කතාවත් කියනවා.. හැබැයි ඒක මේ තරම් හිනා යන් නෑ...

මට තාම මතක ගොඩක් ඔය වගේ කතා තියෙනවා.... ( මම කැම්පස් ගිය කෙනෙක් නෙවෙයි නේ....ඉතිං මේවා මට තාමත් රසවත්..)

කො‌ෙහාම හරි මේ සන්නස්ගල කියන ගුරුවරයා ඕලෙවල් වලට එක කවියක් වත් පාඩම් කරපු නැති මට, කවි 108ක් තියෙන සැලළිහිණි සංදේශේ පාඩම් කෙරෙව්වේ දැනෙන්නේ වත් නැතුව.... සිංහල පීරියඩ් දෙකක් තියෙන දවස් වලට ( අපිට ඉස්කෝලේ සිංහලයි බුද්ධාගමයි දෙකම ඉගැන්නුවේ එකම ටීචර් කෙනෙක්.... ඒ ටීචර් අපි 11දි බබෙක් හමුබුවෙන්න හිටි නිසා ඉක්මණට පාඩම් ටික ඉවර කරන්න ඕනේ කියලා පීරියඩ් 3ක් සිංහල කලා කියලා මට මතකයි...) පන්තියේ මුල්ලක් අල්ලන් චිත්‍රයක් ඇද ඇද හරි, ඉස්සරහම පේලියට වෙලා ඩෙස් එකේ ඔලුව තියාගෙන නිදා ගත්ත එක හරි විතරක් කරපු මට, උදේ 7ට පටන් ගන්න පන්තිය හවස 5ට ඉවර කරනකම් නිදිමත නැතුව පාඩම් කලේ අදටත් ඒ දේවල් මතක තියෙන විදියට.... ව්‍යාකරණ කොච්චර කෙරෙව්වද කියනවනම් අදටත් කොහෙ හරි වැරැද්දක් තිබුනොත් අහුවෙනවා... කියවද්දි අකුරු වැරදි අල්ලන එක මගේ විනෝදාංශයක්..... ( අකුරු වැරදි තියෙන බෝඩ්, දැන්වීම් දැක්කම මාව නලියනවා සමහර වෙලාවට.) සිංහල භාෂාවට අද වෙනතුරු පවතින ගෞරවයක් මගේ හිතේ ඇති කෙරෙව්වා... ඒ වෙනතුරු එහෙම ගුරුවරයෙක් දැකලා නොතිබ්ච්ච මං වගේ තව ගොඩක් ළමයින්ට වීරයෙක් වෙන එක අහන්න දෙයක් යැ....

හැබැයි අපි පන්තියේ මරා ගත්තා... එලියෙදි සර්ට විරුද්ධව වචනයක්වත් කතා නොකරන අපි සර් වෙනුවෙන් හැමතිස්සේම නැඟී හිටියා.. හැබැයි පන්තිය ඇතුලේ..... කියන්න තියෙන දේ කෙලින්ම සර්ට කිව්වා... අර ඡන්දේ ඉල්ලන්න ගිය කතාව කට්ටිය දන්නවා ඇති නේ... අර විකාර විත්‍රපටිය හින්දා අපි බැනුම් අහනවා කියලා සර්ට එලිපිට චෝදනා කළාට පස්සේ හදගම සහ අනෝමා පන්තියට ඇවිත් මොනවාද මඟුලක් කතා කරලා ගියාම ළමයි ඒකටත් සර්ට බැන්නා.... ඒත් ඒ දවස්වල සර්ගෙ වැඩ ගැන එළියේ හිටපු අය කියපු ගොඩක් දේවල් බොරු කියලා පන්තියෙ ළමයි දැන ගෙන හිටියා.... බොරු රිසල්ට් ෂීට් හදපු එක... ? අර හිටපු ගමන් ඇර ගන්න දිනේෂ් සර් කරන විකාර වැඩ...?( අපි කට්ටියක් එකතු වෙලා දිනේෂ් සර්ට මරු වැඩක් කළා දවසක්... පස්සේ දවසක ඒකත් ලියන්න ඕනේ...) අර විකාර වස්සාන සිහිනේ.... ඒකට නලු නිළියෝ තෝරන්න ක්ලාස් කාඩ් එකෙන් ළමයින්ට වැලන්ටයින් දවසේ හිරු එකෙන් කරපු මොකද්ද එකට යන්න දෙනවා කියලා බොරු පැතිරෙව්ව එක....? අන්තිමටම කරපු බොරුව... පේපර් එක කලින් දුන්නා කියලා බොරු පතුරවලා අමාරුවෙන් අරගත්ත අපේ ඒ එක බාල්දු කරපු හැටි....?

තව ගොඩක් දේවල් තියෙනවා... මේ වගේ පොස්ට් එකකින් කියන්න බැරි තරමි හේතු... සන්නස්ගල ළමයෙක්ට උඹ කියලා කතා කළත්, පන්තිය ඉස්සරහා නෝණ්ඩි කළත් ළමයි ඒවා ගනන් ගත්තේ නැති වෙන්න හේතු.... වෙන කෙනෙක් එහෙම කතා කලා නම් කේන්ති යන එකේ වෙනසක් නෑ.... ළමයෙක් එළියෙදි වැරැද්දක් කළත් ඌව එළියෙදි සුද්ධ කරලා පන්තිය ඇතුලට අරන් කන පැලෙන්න බනින එක සර්ගේ සිරිතක්... එක සැරයක් ඩී.ඇස් එකේ සෙට් එකක් එක්ක වලියට ගිය ජෝන්ස් එකේ කොල්ලෝ සෙට් එකක් අල්ලන්න පොලිසියෙන් ආවම, ෂර්ට් ඉරිලා ලේ පෙරාගෙන හිටපු ජෝන්ස් සෙට් එකෙන් බාගයක් අජිත් සර්ගේ ක්ලාස් එකට දාලා, අනිත් බාගේ අපේ ක්ලාස් එකේ පිටිපස්සට දාලා පොලිසියෙන් බේරාගෙන, ඊට පස්‌ෙස් කන් රතු වෙනකම් බැනලා, අම්මලා ගෙන්නලා බාර දුන්න සිද්ධියක් උනා.නමුත් ළමයින්ට මේ “අපේ සර් නේ“ “ අපේ අප්පච්චි නේ“.. . ඔන්න සන්නස්ගලගේ සාර්ථකත්වයට හේතුව.... ( මං නං කවදාවත් අපේ සර් කිව්වා මිසක් අනිත් එක නම් කිව්වේ නෑ... මම ගුරුවරයෙක් හැටියට සර් දිහා බැලුවා විතරයි...)

හප්පේ... මේක දිග වැඩියි..... කියවන එකක්වත් නැද්ද දන් නෑ කවුරුවත්.... හා කමක් නෑ.. ඕන්න මං දුන්නු පොරොන්දුව ඉටු කලා....ස්ටේජ් එකට අරං චාටර් කළාට ඒ කොල්ලට ගානක් උනේ නෑ කියලා කිව්වේ මේන්න මේ හේතුව හින්දා....

ආයිත් කියනවා... මේක සුදු හුණු ගැමක් නෙවෙයි.... මේ ගුරුවරයා ගැන මගේ හිතේ තියෙන අවංක අදහස කිව්වේ... හැබැයි මේ පුද්ගලයාගේ අනිත් චරිත ගැන මට තියෙන්නේ වෙනස් අදහසක්... ඒක මෙතනට වැදගත් නැති නිසා මම ලියන්නේ නෑ...( මම සන්නස්ගලගේ චිත්තරපටි බලලත් නෑ... එක නවකතාවක් බුක් ෆෙයාර් එකෙන් ගත්ත නිසා කියෙව්වත් ඒක මහ විකාරයක් කියලා හිතුන නිසා වෙන කිසිම පොතක් සල්ලි දීලා අරගෙනත් නෑ...)

(ඔය පින්තූරෙ “අ“ යන්නක් ඇදපු ටී ෂර්ට් එකක් ඇදපු කෙල්ලෙක් ඉන්නවා නේද....? නෑ නෑ.. ඒ මම නෙවෙයි.... ඒ ටී ෂර්ට් වල “අ“ යන්න ඇන්දේ මම... ක්ලාස් පාටි එකේදි ක්ලාස් එකෙන්ම එකතු කරලා හදපු ගෲප් එකට දුන්න ටී ෂර්ට් එක ඒක තමයි... ඒකෙන් තමයි මම මුලින්ම මගේ බය, ලැජ්ජාව සහ කම්මැලිකම පැත්තකින් තියලා ජීවිතේ ඉස්සරහට යන්න පටන් ගත්තේ....)