හිතේ තිබුන ලොකුම හීනේ

මගේ පොඩි කාලේ ඉදලම හිතේ තිබුන ලොකුම හීනේ තමයි (ඉස්කෝලෙ යන්න පටන් ගත්තට පස්සේ) මාස 3ක් විතර හැමදාම උදේ 8-9 වෙනකම් නිදා ගන්න තියෙනවනම් කියන එක. මාර කම්මැලි කේස් එකක්නේ කියලා හිතුනට අනේ මන්දා මාත් එක්ක හිටපු ගොඩක් එවුන්ට ඔය ආසාව තිබුනා. ඕකට හේතුව තමයි හැමදාම මහ පාන්දර 4ට 4.30 ට නැගිටලා ඉස්කෝලෙ යන්න තියෙන කම්මැලිකම. ඒ මදිවට රෑටත් කරැවල වැටුනටත් පස්සේ නේ ගෙදර එන්නේ. ඇයි වදේ දෙයියනේ කියලා සැපට නිදාගෙන හීනයක් එහෙම බල බල ඉන්නකොට අම්මා ඇවිල්ලා දෙකක් තුනක් ඇනලා ඇහැරෙව්වම වෙන මොනවා ගැන හීන මවන්නදෑ ඉතිං.

ඔය ආසාව සංසිදුවා ගන්න ඕ ලෙවල් ඉවර වෙනකම් බලං හිටියට ඒ වැඩෙත් හරි ගියේ නෑ. ඒ මාස 3ක් උදේ පාන්දර ගෙදරින් යන්න උනා පාට් ටයිම් ජොබ් එකකට.(හැබැයි ඉතිං ඒක වොලන්ටරි තමා. පඩි නෑ) දන්නෙත් නැතුවම ඒ ලෙවලුත් ඉවරම උනා. ( දැන් දන් නැ කිව්වට ඉස්සර ඔය අවරැදු 2 අවුරැදු 20 ක් වගේ තමා දැනුනේ)

මගේ ඒ දවස් වල වෙන්ඩ මහත්තයට මම කියලා තිබුණ මගේ දෙවැනි ලොකුම ආසාව තමයි බැන්දට පස්සේ දෙයියනේ කියලා මට අවුරැද්දක් ගෙදරට වෙලා ඉන්න ඕනෙ කියන එක. ඒ තරමට හැමදාම වැඩට ගිහිල්ලා ගෙදර ඇවිල්ලා මට එපා වෙලා තිබුනේ.

කොහොමහරි ඔය හීනේ හැබෑ උනා කියමුකෝ. අවුරැද්දට අවුරැදු 2ක්ම නිකම්ම ගෙදරට වෙලා හිටියා. පුදුමේ කියන්නේ හරියට කූඩුවක දාලා තියෙනවා වගේ දැනෙන්න පටන් ගත්තනේ මට. ඇත්තම කිව්වොත් පුදුමාකාර පාළුවක් කාන්සියක් දැනෙන්න පටන් ගත්තා. කොම්පීතරෙත් නෑ. අපේ තාත්තා මෝඩයා වෙලා ආපු අලුතම රැ 14000 ක් දීලා ගත්ත ඩයලොග් ටීවී එකත් නෑ. කරන්ඩ කියලා මෙලෝ දෙකුත් නෑ. ටික ටික ජීවිතෙත් එක්කම එපා වෙන්න ගත්තා කියලා කිව්වොත් ඒකත් බොරැවක් නෙවෙයි ඕං...

නීදා ගන්න එක තමා හොදටම කරන්න පුළුවන්. ඒකනේ ඉතිං මගේ හීනේ. ඒත් ටික දවසක් යනකොට මට ඒකත් එපාම උනා. මොකද දවල්ට නිදා ගත්තම රෑට නින්ද යන්නේ නෑ නේ. පුදුම කරැමයක්.

අවුරැදු 2ක් නහයෙන් ඇඩුවට පස්සේ මට කොම්පීතරයක් නම් හම්බුනා. හැබැයි මගේ ආදරණීය ADSL connection එක නෑ. දැං මොකද කොරන්නේ...........

අනේ අම්මපා දැං නම් හිතෙනවා නිදා ගැනිල්ල පැත්තක තියලා දිගටම ජොබ් එකට ගියා නම් කියලා.